Hong Kong, Liz and Disneyland!

Dezelfde taxichauffeur die ons had weggebracht, haalde ons nu ook op van het hotel in Kuala Lumpur naar het vliegveld. We zijn hier slechts 36 uur geweest, maar het was voor ons voldoende. Het inchecken verliep lekker vlot, evenals de douane en de paspoortcontrole. Nog een klein momentje wachten en we mochten ook het vliegtuig in. We hadden een kwartiertje vertraging, maar dit werd tijdens de vlucht ingevlogen. Trouwens, we hebben amper wat van de vlucht meegekregen, lang leve de entertainmentsystemen met de nieuwste films! 

We zijn in Hong Kong! Onze laatste stop. Met de trein verplaatsten we ons naar het centrum van de stad. Althans, het schiereiland gedeelte. Hong Kong is officieel een geregistreerde staat binnen de republiek van China, met haar eigen besturingssysteem. Ze noemen het ook wel één land, twee systemen. Hong Kong bestaat uit een grondgebied van ongeveer 1.100 m², verdeeld over 236 eilandjes en het schiereiland wat vast zit aan mainland China. Met ruim 7 miljoen inwoners op deze oppervlakte is HK één van de drukst-bevolkte gebieden ter wereld. En dat is te merken ook! Wat een drukte! We kwamen uit bij Nathan Road, waar we op zoek gingen naar ons hostel. En om met backpacks op je rug zoekend rond te kijken, trekt nogal de aandacht van iedereen die je wat wil aansmeren. Vervelende mensen. Door alle drukte heen, vonden we waar het hostel ongeveer moest wezen. We liepen het ogenschijnlijk smalle straatje in, wat van binnen een behoorlijk groot complex met allerlei kleine winkeltjes was, waarbij ze je alles probeerden aan te smeren. Van neppe Rolexhorloges tot damestassen, van simkaartjes tot complete telefoons, alles wat je kan bedenken wordt hier (nep) aangeboden. Dankzij wat rondvragen kwamen we uit bij Blok E waar we naar de 7e verdieping gingen. Daar kwamen we bij een deur die uitkwam op een halletje waar je met je rugzak amper doorheen past. Na het inchecken, liep er een gast met ons mee, terug naar beneden, dwars door de winkeltjes heen naar Blok C, waar we naar de 14e verdieping gingen. Opgepropt in een lift van één bij één met zeven mensen, twee backpacks en een boodschappentrolley, kwamen we aan op de verdieping. Via een smal gangetje kwamen we bij de laatste kamer, onze kamer. De kamer is zeker vijf m² groot, inclusief badkamer! Maar ach, we zullen er toch alleen maar slapen en douchen...

Die avond hadden we afgesproken met Liz en een ontmoetingsplek afgesproken. Het bleek vlakbij het hostel te zijn, dus we gingen lekker lopen. De vervelende verkopers bleken niet per se naar mensen met backpacks te kijken, maar vielen gewoon uberhaupt iedereen lastig die langs kwam lopen. We liepen door de drukke straten van Hong Kong! De reclameborden stralen je tegemoet, maar de straten zijn wel schoon. Er ligt nog geen sigarettenpeuk op de grond. We liepen naar de klokkentoren, die uitkeek op de skyline van Hong Kong Island (het eigenlijke centrum waar het CBD gevestigd zit). Beetje jammer dat het ontzettend mistig was, waardoor wolkenkrabbers wel heel letterlijk konden worden opgevat... 

Daar was Liz! Yeeeeeeaaaah! Een hele dikke knuffel, ondanks dat het alweer ruim twee maanden geleden was dat we Liz voor het laatst hadden gezien, was het gelijk alsof we nooit weg waren geweest, super gezellig! Liz woont en werkt nu in HK als Engels lerares op een Learning Centre. Ze geeft kinderen tussen de 3 en 12 jaar les en heeft het prima naar haar zin. Het enige wat een beetje tegenviel waren haar flatmates, Dat was ook de reden waarom we niet bij haar konden blijven slapen, omdat haar flatmates het niet toelieten. Gelukkig voor Liz, ze verhuist aan het eind van de maand naar een ander, rustiger gedeelte van HK waar ze hopelijk leukere mensen om zich heen heeft... 

We gingen eten bij Mr. Wongs. Een restaurantje waarbij je eigenlijk niet precies bestelde wat je wilde, maar afwacht wat je kreeg, je gratis achter in de zaak bier kon pakken omdat ze geen vergunning hadden en Mr. Wong die nogal graag grapjes maakt met zijn gasten ondanks dat hij amper weet waar hij het over heeft. Zo bleef hij maar grapjes maken over melk, omdat we uit Nederland kwamen en probeerde hij Liz te voeren terwijl ze daar niet echt op zat te wachten. Al met al één van de vreemdste plekken waar we hebben gegeten, maar absoluut ook één van de lekkerdere maaltijden die we hebben gehad. En heerlijk de tijd gehad om lekker bij te kletsen met Liz. 

De volgende dag moest Liz nog werken, dus gingen wij lekker de toerist uithangen. Het was helaas nog net zo mistig als de dag ervoor, waardoor we besloten om één van de hoofdattracties over te slaan, The Peak. The Peak is een toren met observatiedeck op de hoogste heuvel van HK staat en een uitzicht geeft over de enorme skyline. Maar omdat deze toren hoger staat dan de rest, en je de gebouwen aan de andere kant van het water al niet kon zien, zou je vanaf the Peak ook niets zien. Zonde, maar helaas. In plaats daarvan namen we de ferry naar Hong Kong Island, waar we door het CBD liepen. Een modern gedeelte met veel luxe gebouwen. We liepen door naar het Hong Kong Park waar uiteindelijk naar het Teawaremuseum gingen. Verder was er namelijk niet veel te beleven. De vele winkelcentra die hier zijn, bestaan uit de duurdere winkels zoals Prada, D&G, Gucci, etc. en behalve dat we dat niet kunnen betalen, zijn we niet echt in een stemming om te shoppen. Dat kunnen we net zo goed doen als we thuis zijn. 

Het Teawaremuseum dus. En het is net zo suf als dat het klinkt. Een heel museum vol met allerlei soorten theepotten, maar alleen uit de Chinese cultuur. Drie verschillende methoden om theepotten te maken, de verschillende manieren waarop je thee kunt zetten en een groot bord waar je door middel van een pingpong balletje in de juiste bak kon aangeven wat voor thee je het liefste dronk. Wat een FANTASTISCH museum! We hadden lol voor tien, zeker na het lezen van sommige commentaren op het commentboard ("The best teaware museum ever, and i've been to a lot!", "Super Cool!", "I love tea!", etc.) Wij lieten ons eigen commentaar achter... "We love coffee!" 

's Avonds hadden we opnieuw met Liz afgesproken en we zouden opnieuw bij de klokkentoren afspreken. Om 20.00u zou er namelijk een lichtshow worden uitgevoerd op de gebouwen aan de overzijde van het water. Daar aangekomen, maakten we kennis met diverse collega's en vrienden van Liz; Lucy, John, Tyler, Liam en Charles. Onder het genot van een biertje keken we naar wat een indrukwekkende lichtshow moest zijn, maar daar waar we geen van allen onder de indruk konden raken. We gingen op zoek naar een plaats om te eten en eindigden in een shabby ogende zaak met goedkope lokale maaltijden. En het was inderdaad heerlijk! 

Na het eten nam Tyler ons mee naar de Eyebar op de 31e verdieping die uitkeek over HK Island en zijn skyline. Nog steeds jammer van de laaghangende mist, maar wel een hele gezellige avond! 

De volgende dag hadden we besloten dat we naar Disneyland zouden gaan. Aangezien we de hele dag in HK hadden rondgeslenterd en het nou niet heel benoemenswaardig konden vinden, vonden we een dagje pretpark wel een goede oplossing. Tyler en Charles zouden met Liz meekomen en zo zouden we er een mooie dag van gaan maken. Jammer genoeg kregen we die ochtend een berichtje van Liz, ze was niet lekker en was verwikkeld geraakt in een ingewikkelde relatie met de badkamer, dus ze zou niet meegaan. Echt heel jammer! 

We hadden met Charles en Tyler afgesproken dat we elkaar bij het centrale station zouden ontmoeten. Ze hadden van te voren al een klein beetje gewaarschuwd dat het waarschijnlijk overspoeld zou zijn met Filipijnen, maar dat het zo erg was, hadden we pas door toen we er midden in liepen! De meeste Filipijnen werken als huishoudhulp o.i.d. bij de rijke gezinnen van HK. De regering van HK heeft echter besloten dat deze mensen op zondag verplicht vrij moesten zijn, omdat ze anders rustig zeven dagen per week zouden werken, en men moet deze mensen dus die dag het huis uit "schoppen". En bij gebrek aan beter gaat deze hele etnische groep dan samenscholen rond de metrostations... En het zijn er nogal wat... 

Via het langste roltrappen systeem ter wereld (totaal 800 meter lang) probeerden we uit de drukte te komen en gingen op zoek naar de ontbijtbar. Daar hebben we heerlijk en uitgebreid ontbeten waarna we onze tassen pakten en op naar Disney gingen! In de speciale Disney metro, met Mickey ramen, overal Disney beeldjes en Mickey handvatten kwamen we in de Magische wereld van Disney terecht. En gelijk voel je je weer kind. Wat is Disney toch fantastisch! Bij de ingangen was het behoorlijk druk en even waren we bang dat we de verkeerde dag hadden uitgekozen, het was immers zondag, een dag waarop de meeste mensen vrij zijn. Maar gelukkig voor ons waren het veelal gezinnen met relatief kleine kinderen. Dat resulteerde in enorme wachtrijen voor de "babyrides", terwijl de leuke volwassen attracties bijna leeg waren! Ideaal! 

Onze eerste ride was in de mijnkarretjes. We verwachtten er niet zo veel van, want er stond een wachtrij van zeker vijf minuten! En zo lang duurde het niet eens, want binnen de kortste keren zaten we al in het karretje. Het eerste stuk was niet veel soeps. De achtbaan ging helemaal niet zo snel en had slechts wat flauwe bochten. Echter toen het karretje omhoog werd geduwd, kregen we een verrassing, hij viel achterover weer terug en we gingen achteruit de achtbaan over! Wauw, dat was nog eens een verrassingselement! We kwamen tot stilstand en verwachtten dat we bijna uit konden stappen, maar in plaats daarvan werden we nog eens met een flinke vaart vooruit geschoten en was de attractie ineens een heel stuk leuker! Whoepiieee! Dat was leuk! 

Nu kunnen we wel een hele uitgebreide beschrijving gaan geven van alle attracties waar we in zijn geweest, maar we willen niet alle verrassingen verpesten. Wel kunnen we zeggen dat Bas helemaal blij werd toen we Toystoryland inliepen, waarbij alle denkbare elementen van Toystory tot levensgroot formaat zijn uitgebeeld. De hekken zijn gemaakt van enorme Knex onderdelen, de soldaatjes hebben net als het speelgoed een randje plastic van het uitgieten over hun lichaam lopen, de wachtrij naar de RC auto is een racetrack en Slinky de hond lacht je tegemoet. Je wordt spontaan blij en voelt je weer een kind! Echt een heerlijke dag, waarbij de kleine Chinese meisjes als Elsa van Frozen waren verkleed, de burgers voor de verandering eens écht groot en lekker waren voor het geld wat je neerlegde, alle Chinese medewerkers ineens Engelse namen hebben en waren de attracties net zo leuk als in Parijs. Dat is wel een dingetje, het lijkt als twee druppels water op Disneyland Parijs, dus voor Disney hoef je niet helemaal naar HK te komen... 

We kochten een kleine Minnie Mouse voor Liz, omdat we haar toch wel heel erg gemist hadden vandaag en gingen nog even op ziekenbezoek.Hopelijk voelt ze zich morgen beter en kunnen we nog wat leuks met haar doen... 

Nog 24 uur in Hong Kong en over 36 uur zijn we weer thuis... 

xx Bash