Ha Long Bay, three day boattrip!

De eerste morgen moesten we vroeg opstaan. We zouden al om acht uur worden opgehaald en het ontbijt wilden we natuurlijk niet missen. Na een prima ontbijtje werden we uiteindelijk om kwart over acht opgehaald door Nana onze tourguide. Ze nam ons mee in een middelgroot busje waar nog een stuk of tien andere mensen in zaten. De rit van vier uur begon. We hadden lekker de achterbank in beslag genomen. Dat dit misschien toch niet zo heel erg comfortabel was als dat we dachten, bleek zodra we uit Hanoi waren en harder dan stapvoets konden rijden, omdat we bij elke bobbel in de weg gelanceerd werden. 

In de bus zaten twee Italianen, twee Amerikanen, een Canadese, een Engelsman, een Japanse, twee Ieren, een meisje uit Hong Kong en nog een Nederlands vrouwtje, Trieneke uit Groningen. Dit was wel weer even gezellig, lekker in het Nederlands kletsen. 

Na een lange rit (waar we onderweg bij een beeldengalerij stopten, alsof toeristen die drie dagen op een boot gaan zitten beelden gaan kopen onderweg?! En een korte stop in een winkel waar ze allerlei parelkettingen, parelringen en pareloorbellen verkochten, die notabene op tien minuten afstand lag van de haven) kwamen we rond lunchtijd aan in de Ha Long Bay Harbour. Nana leidde ons langs alle verkopende dametjes en bracht ons bij een klein bootje die ons naar de grote boot zou brengen. Life jackets aan, en gaan met die banaan. De uitzichten waren vanaf dat moment al prachtig. De honderden eilandjes in de baai rezen hoog boven het water uit. De rotsachtige bergjes waren begroeid met groene takken en tegen de waterrand kon je allerlei kleine wezentjes als krabbetjes zien voortbewegen. Naarmate je dichterbij komt, ontdek je op veel eilandjes ook groepen apen! 

Al snel kwamen we bij de grote boot, waar we de eerste lunch aan boord kregen. We raakten aan de praat met de Amerikanen, Vonny & William en vooral deze laatste maakte alle vooroordelen over Amerikanen waar. Een echt machomannetje die graag het hoogste woord had. Hij bestelde direct een rondje shots voor onze tafel en proostte hartelijk op de volgende ronde! Terwijl we onze enorm uitgebreide lunch op aan het smikkelen waren, vertelde Nana de rest van de dagplanning. We zouden eerst een grot bezoeken, The Surprising Cave, en daarna doorvaren naar een baai waar we zouden gaan kayakken. Tevens kregen we onze kamersleutels en waren we officieel ingecheckt. De kamer was prima. Twee bedden en een bijgeschoven bedje vulden de ruimte. De badcel was op zich van prima formaat, met een wasbak douche en verwarmde (!) douche! 

We kwamen bij de grot en Nana begeleidde ons naar binnen. Dat het de "Surprising Cave" heette, bedeelden wij maar toe aan het feit dat we niet de enige in de grot waren, en het wel een ondergrondse clan party leek zoveel mensen waren er. De grot zelf was best mooi, maar de stenen die ze aanwezen als zijnde een olifant, buddha of kameel, konden wij met onze beste fantasie nog amper voorstellen. Ze moesten wel heel wanhopig zijn om de toeristen naar binnen te krijgen. Iets wat echter wel weinig verbeelding nodig had, was een enorm uitstekend lid vanuit een midden paal zodra je van een van de trappetjes naar buiten komt... 

Gelukkig dacht zo ongeveer onze hele groep er hetzelfde over en in plaats van netjes na elk hobbeltje of bobbeltje te wachten, liepen we in een hoog tempo door de mensenmassa heen. Voor zo ver dat mogelijk was uiteraard. De Amerikanen, de Ieren en wij hadden ondertussen wel de grootste lol in bedenken wat die Vietnamezen wel allemaal niet gebruikt hadden om die voorwerpen te kunnen zien in een stel stenen... 

Na de grot vaarden we door naar de baai waar we konden kayakken. Als echte Hollanders die we zijn, zaten wij uiteraard in het eerste bootje wat te water ging. We dobberden een beetje rond, zagen wat aapjes voor zeker drie seconden de daad doen en gingen verder de baai in. Een stuk verderop waren de Engelse/Canadese bij een smalle doorgang in een van de eilandjes terecht gekomen. Ze wilden er wel doorheen, maar de Canadese was bang om vast te komen. Dat wilden wij wel uitproberen natuurlijk! Dus hop, die kayak die richting op sturen en na de eerste poging.. zaten we vast. Maar een beetje geduw en getrek zorgde ervoor dat we weer los waren en bij de tweede poging hadden we al meer tactiek. Helaas kwamen we weer vast te zitten. Nog een keer dan. En ja! De derde poging lukte het om door het smalle stukje heen te komen en aan de andere kant van het eiland te komen! Nu wilden die Engelse/Canadese dat ook! 

Na het kayakken gingen we terug naar de boot. Na een korte douche, stond het diner voor ons klaar. Opnieuw bleven er maar schaaltjes met verschillende gerechten op tafel komen. Echt bizar veel eten! Over de smaak hadden we niets te klagen en de sfeer was gezellig. Na het eten hadden we al snel de kaarten te voorschijn gehaald en voor we het wisten zaten we met de hele groep drankspelletjes te spelen! Vet gezellig, iets minder gezellig voor de rekening. Maar dat zien we de volgende dag wel met het uitchecken... 

De volgende dag werden we om 7.00 (!!!) uur al verwacht voor het ontbijt. Na de gezelligheid van gisteravond, hadden geen van ons drieen hier echt veel zin in. We besloten stiekem te blijven liggen. Om half acht moesten we er toch echt uit, want we werden afgezet bij een klein strandje waar je naar de top van het bergje kon lopen of een duik nemen in de zee. We hadden in beide geen zin en bleven op een strandstoeltje zitten. De zon begon steeds lekkerder te schijnen en het werd helderder in de baai. We zouden om half negen worden opgepikt door een andere tourguide, omdat de groep zich ging splitsen in de groep die 2 of 3 dagen hadden geboekt. Echter was het al kwart voor negen en hadden we nog niemand gezien. We vroegen ons uberhaupt af hoe de andere tourguide ons zou vinden en waren een klein beetje opgelucht toen Nana ons zag zitten en begeleidde naar de boot met de nieuwe groep. 

Met deze nieuwe groep zouden we alleen een dagtour maken. We zouden die avond op dezelfde boot slapen als de nacht ervoor, wat voor ons betekenden dat we amper iets bij ons hadden en alles op de kamer konden laten liggen. We vaarden naar een andere baai, waar het rustiger was dan waar we eerder waren geweest. We konden opnieuw kayakken, of een lekkere duik nemen in het water. We hadden geen zin om opnieuw te gaan kayakken, maar een duik nemen was wel heel aantrekkelijk. Zeker omdat je lekker van de boot af kon springen, van het gewone dek, of het sundeck, nog een verdieping hoger! Kicken!! En het water was heerlijk! Koel en toch niet te koud. 

Na hier een tijdje gedobberd te hebben, vaarden we verder en stopten bij een Pearl Farm. Hier kregen we een rondleiding en werd verteld hoe de oesters werden "bevrucht" zodra ze een paar maanden oud waren. De schelp werd een klein stukje open gemaakt en met chirurgische precisie werd een neppareltje in de oester geplant. Als reactie zou de oester hier laagje op laagje omheen vormen, waar een echte oester ook uit bestaat. Dus eigenlijk neppen ze hier de boel gewoon! Uiteraard moesten we weer net even te lang wachten (deze strategie kennen we inmiddels) voor we terug de boot op konden. We kregen opnieuw een uitgebreide lunch. 

Na het buikje rondgegeten te hebben, vaarden we verder tussen de eilandjes door naar een andere baai. Hier lagen we helemaal alleen. Op het sundeck konden we heerlijk tukken en zonnen. Als we het te warm kregen, sprongen we lekker van de rand af en waren we weer afgekoeld. Een prima dagbesteding zo, kunnen we je verzekeren! 

Rond een uurtje of vier gingen we terug naar de grote boot waar we opnieuw een uitgebreide maaltijd kregen. Hier ontmoetten we Wilma, een 45 jarige stewardess uit Den Bosch. Opnieuw super gezellig zitten kletsen. Echter besloten we het vanavond niet zo bont te maken en lekker op tijd naar bed te gaan. Zeker aangezien we de volgende dag opnieuw al om 7.00 uur verwacht werden bij het ontbijt en een lange nacht wel heel aantrekkelijk was. Phil en Ash hadden als streeftijd 9 uur gezegd om in bed te liggen. Negen uur was gelukt, alleen slapen ging wat moeilijker, aangezien de hele crew op het achterdek zat te gieren en te brullen van alle grappen die over en weer gingen. Daarom keken we nog even een aflevering van Top Gear (Phil heeft alle seizoenen er op staan geloof ik..) En vielen we ongeveer een uurtje later alsnog in slaap. 

Na zo'n lange nacht in de prima bedden trouwens, was het stuk makkelijker om zo vroeg op te staan. Het ontbijt was, zoals verwacht, uitgebreid. We werden opnieuw bij hetzelfde strandje afgezet, om vervolgens op dezelfde boot weer verder te gaan. Aangezien we wisten dat er de dag ervoor ook mensen op de boot waren gebleven, besloten wij dit vandaag te doen. Opnieuw namen we plaats op het sundeck waar we dit keer onze kleren aanhielden. Door overmatig zonnen de vorige dag, waren we alle drie op het randje (of net er over heen) verbrand. Na een relaxed tochtje door de verdere baaien, kregen we nog een kleine cursus Spring Roll maken. Dit houdt eigenlijk niet meer in dan: kip, champignon, ui, wortel, vermercelli, peper, zout en een rauw eitje. Alles kleingemaakt en door elkaar geklutst in een rijstpapiertje gerold en voor ongeveer vijf minuutjes frituren. Simpel, maar lekker. 

Het uitchecken ging makkelijk en de rekening bedroeg uiteindelijk 2.000.000 dong! Ach, dat valt hartstikke mee... Reken maar uit.. 

Na de lunch kwamen we weer aan in de Ha Long Bay Harbour. Deze drie dagen waren toeristisch, maar heel relaxed. De uitzichten waren prachtig, het water was heerlijk, het eten was prima en de activiteiten oke. We hebben ons vermaakt. 

Na een lange busrit terug naar het hotel, moesten we afscheid nemen van Phil. Hij zou een paar uur later op het vliegtuig stappen naar Hue. Wij gaan vanavond nog met de nachttrein naar Sapa, dus onze wegen scheiden hier. Het was gezellig! We zien elkaar ergens van de zomer in Berlijn!

xx Bash