Killingfields in Phnom Penh
13 december 2014 - Phnom Penh, Cambodja
Vandaag besloten we lekker uit te slapen en een keer geen wekker te zetten. Een beetje jammer dat Ash toch al om 7.15u wakker was en Bas uiteindelijk om 8.30u. Nou ja, het voelt in ieder geval uitgeslapen. Na een douche en een ontbijtje besloten we om met z'n vijven een tuktuk te nemen naar de Killingfields. Pania, Adele, Liz en wij liepen naar de tuktukdrivers toe, die al voor het hostel op ons stonden te wachten. Liz en wij liepen op dezelfde gast af als die ons de vorige dag had opgepikt van de haven en blijkbaar hadden Pania en Adele een andere gehad, waardoor er onder de tuktukdrivers een aardige woordwisseling ontstond over met wie we nou meegingen..
Uiteindelijk toch voor onze gekozen en ons achterin de tuktuk geperst. Het verkeer hier in Cambodja is mogelijk nog ongeregelder dan in de andere landen waar we tot nu toe zijn geweest en een enkele politieagent op een druk kruispunt zonder stoplichten lijkt ook weinig invloed te hebben. Daarbij zijn de wegen smaller, stoffiger, met meer gaten en ook hier wordt de weg regeltmatig gebruikt als uitbreiding van de winkel of restaurant. Het duurde dan ook niet lang voor de tuktuk een lekke band had en we moesten uitstappen. De tuktukdriver zei ons een kwartiertje te wachten, zodat hij zijn band kon plakken. Uiteindelijk was er bijna drie kwartier voorbij en we hadden net goed en wel besloten dat we tot een uur zouden wachten en dan verantwoordelijk in een andere tuktuk konden stappen (we hadden immers nog niets betaald, alleen dezelfde tuktukdriver staat de hele dag paraat voor het hostel en we willen ook geen boze blikken) toen hij weer aan kwam rijden. Het gat was zo groot geweest dat hij een hele nieuwe achterband had moeten kopen.
Maar we konden weer verder. De stad zelf is redelijk modern, veel westerse gebouwen, in verhouding weinig troep op de straten en veel luxe auto's. Alleen de kwaliteit van de wegen is, zoals eerder gezegd, niet ideaal.
De Killingfields waren indrukwekkend. Bijna depressiefmakend zelfs. Het is bijna onwerkelijk om te bedenken dat in de jaren '80 meer dan drie miljoen (op een totale bevolking van acht miljoen) zijn afgeslacht door hun eigen regering. Pol Pot was in zijn dictator regime aan de macht gekomen met zijn Rode Khmer om een nieuwe pure communistische staat te creëren. Daarbij kwam zijn eigen paranoia die ervoor zorgde dat hij alles en iedereen voor verdacht aan zag en zelfs zijn eigen familie afslachtte.
De audiotour die je over de velden leidt, vertelt over hoe de gang van zaken was en hoe de mensen, mannen, vrouwen, kinderen en zelfs baby's werden vermoord. Deze mensen werden eerst als verdachten in de gevangenis gezet, om vervolgens gemarteld te worden totdat ze een misdaad toegaven om vervolgens afgevoerd te worden naar de Killing fields waar ze hun laatste rustplaats zouden vinden. Ze zeggen dat de zielen van de slachtoffers nooit rust zullen vinden, omdat door de regen, wind en andere natuurelementen de graven naar boven komen en de botten, schedels en kledingstukken terug aan de oppervlakte komen. En terwijl je daar loopt, zie je inderdaad de kledingstukken, botten en zelfs kaken met kiezen erin waar je overheen moet stappen om er niet op te gaan staan.
De enorme Stupa (monument) die gebouwd is om de slachtoffers te herdenken, bestaat uit 17 verdiepingen (wat terugrefereerd naar 17 april 1975, de dag dat de Rode Khmer Phnom Penh binnenviel) gevuld met menselijke resten die boven zijn komen drijven en van de opgegraven massagraven. De duizenden schedels die je aan staan te staren en je dan bedenken dat dit ook mensen zijn geweest zoals jij en ik... Te bizar.
Na deze tour gingen we verder naar dw gevangenis, waar de gevangenen dus eerst gemarteld werden op de meest gruwelijke manieren. Van sigaretten uitdrukken op de huid tot verkrachting, van bijna laten verdrinken tot het vastbinden van de handen op de rug en dan ondersteboven optillenen zodra ze bewusteloos waren in het water duwen zodat ze weer wakker waren om gelijk weer door te gaan met martelen. Ook nagels uittrekken, tepels afsnijden en zweepslagen waren de normaalste zaak van de wereld. Brr.. De rillingen liepen ons meer dan eens over onze ruggen.
Na deze sombere maar zeker indrukwekkende dag is het tijd voor wat ontspannends en leuks! Bier tijd! We gaan vanavond lekker op zoek naar streetfood en de rest van de avond relaxen. We hebben een extra nacht bijgeboekt, wat wil zeggen dat we morgen gaan vertoeven bij het zwembad. Even genoeg de tourist uitgehangen en tours gehad, nu tijd voor niks doen en zon pakken (die echt heel sterk is hier trouwens!)
xx Bash
p.s. Wist je dat ze hier in Cambodja alles in Amerikaanse dollars betalen? De pinautomaten geven ook alleen maar US dollars. Als je iets koopt voor minder dan 1 dollar, dan krijg je dat in Cambodjaanse Riel terug...
Uiteindelijk toch voor onze gekozen en ons achterin de tuktuk geperst. Het verkeer hier in Cambodja is mogelijk nog ongeregelder dan in de andere landen waar we tot nu toe zijn geweest en een enkele politieagent op een druk kruispunt zonder stoplichten lijkt ook weinig invloed te hebben. Daarbij zijn de wegen smaller, stoffiger, met meer gaten en ook hier wordt de weg regeltmatig gebruikt als uitbreiding van de winkel of restaurant. Het duurde dan ook niet lang voor de tuktuk een lekke band had en we moesten uitstappen. De tuktukdriver zei ons een kwartiertje te wachten, zodat hij zijn band kon plakken. Uiteindelijk was er bijna drie kwartier voorbij en we hadden net goed en wel besloten dat we tot een uur zouden wachten en dan verantwoordelijk in een andere tuktuk konden stappen (we hadden immers nog niets betaald, alleen dezelfde tuktukdriver staat de hele dag paraat voor het hostel en we willen ook geen boze blikken) toen hij weer aan kwam rijden. Het gat was zo groot geweest dat hij een hele nieuwe achterband had moeten kopen.
Maar we konden weer verder. De stad zelf is redelijk modern, veel westerse gebouwen, in verhouding weinig troep op de straten en veel luxe auto's. Alleen de kwaliteit van de wegen is, zoals eerder gezegd, niet ideaal.
De Killingfields waren indrukwekkend. Bijna depressiefmakend zelfs. Het is bijna onwerkelijk om te bedenken dat in de jaren '80 meer dan drie miljoen (op een totale bevolking van acht miljoen) zijn afgeslacht door hun eigen regering. Pol Pot was in zijn dictator regime aan de macht gekomen met zijn Rode Khmer om een nieuwe pure communistische staat te creëren. Daarbij kwam zijn eigen paranoia die ervoor zorgde dat hij alles en iedereen voor verdacht aan zag en zelfs zijn eigen familie afslachtte.
De audiotour die je over de velden leidt, vertelt over hoe de gang van zaken was en hoe de mensen, mannen, vrouwen, kinderen en zelfs baby's werden vermoord. Deze mensen werden eerst als verdachten in de gevangenis gezet, om vervolgens gemarteld te worden totdat ze een misdaad toegaven om vervolgens afgevoerd te worden naar de Killing fields waar ze hun laatste rustplaats zouden vinden. Ze zeggen dat de zielen van de slachtoffers nooit rust zullen vinden, omdat door de regen, wind en andere natuurelementen de graven naar boven komen en de botten, schedels en kledingstukken terug aan de oppervlakte komen. En terwijl je daar loopt, zie je inderdaad de kledingstukken, botten en zelfs kaken met kiezen erin waar je overheen moet stappen om er niet op te gaan staan.
De enorme Stupa (monument) die gebouwd is om de slachtoffers te herdenken, bestaat uit 17 verdiepingen (wat terugrefereerd naar 17 april 1975, de dag dat de Rode Khmer Phnom Penh binnenviel) gevuld met menselijke resten die boven zijn komen drijven en van de opgegraven massagraven. De duizenden schedels die je aan staan te staren en je dan bedenken dat dit ook mensen zijn geweest zoals jij en ik... Te bizar.
Na deze tour gingen we verder naar dw gevangenis, waar de gevangenen dus eerst gemarteld werden op de meest gruwelijke manieren. Van sigaretten uitdrukken op de huid tot verkrachting, van bijna laten verdrinken tot het vastbinden van de handen op de rug en dan ondersteboven optillenen zodra ze bewusteloos waren in het water duwen zodat ze weer wakker waren om gelijk weer door te gaan met martelen. Ook nagels uittrekken, tepels afsnijden en zweepslagen waren de normaalste zaak van de wereld. Brr.. De rillingen liepen ons meer dan eens over onze ruggen.
Na deze sombere maar zeker indrukwekkende dag is het tijd voor wat ontspannends en leuks! Bier tijd! We gaan vanavond lekker op zoek naar streetfood en de rest van de avond relaxen. We hebben een extra nacht bijgeboekt, wat wil zeggen dat we morgen gaan vertoeven bij het zwembad. Even genoeg de tourist uitgehangen en tours gehad, nu tijd voor niks doen en zon pakken (die echt heel sterk is hier trouwens!)
xx Bash
p.s. Wist je dat ze hier in Cambodja alles in Amerikaanse dollars betalen? De pinautomaten geven ook alleen maar US dollars. Als je iets koopt voor minder dan 1 dollar, dan krijg je dat in Cambodjaanse Riel terug...
Kijk bas is gewoon een nette jongen. Die houden ze niet vast maar jij???