Aussie, aussie, aussie & Siam Niramit

Zo maar een dag overgeslagen! Dan beginnen we maar met gisteren. We zijn terug gegaan naar de Sushi/Flame/Bake/Pasta/Bongobar, dit keer voor Bake om te ontbijten! Heerlijk gebakken eitje, verse broodjes, versgeperst sapje, kopje koffie erbij, fruitsalade en wat yoghurt. Hmm, buikje weer gevuld. Deze zaak(en) zien er van buiten en van binnen echt schitterend uit. Totdat je naar het toilet gaat, welke achter het gebouw was. De hoge, witte, geïmproviseerde schuttingen leidde je naar een ogenschijnlijk nog meer geïmproviseerd gebouw, waarbij de ene deur naar het toilet ging en de andere deur naar de schoonmaakspullen. Echter als je dan het toilet zelf in loopt, is hier niets op aan te merken! Een marmeren wasbak, schone witte wc en zelfs een vaas met twee levensgrote bananenbladeren in water! Dus...

Na het ontbijt gingen we op pad naar Nikki beach. We hadden besloten dat we vandaag niet te veel gingen uitspoken. Via een klein onverhard pad kwamen we uit bij Nikki beach. Toen we verder het pad afreden richting parkeerplaats, kwamen we langs de plaatselijke "Jachthaven". De vissersachtige bootjes lagen aan omgevallen bomen in een zijtakje van de zee aangemeerd. De locals probeerden met hun scooterrestaurantjes wat geld te verdienen en een paar meter verderop stond een massagesalon, waar je je al voor ongeveer 200 baht (+/- 5 euro) een uur kon laten masseren. Achter deze salon bevond zich de Nikki Beach Club. Een heerlijke loungeomgeving met minimaal 100 bedjes, ligbanken, hutjes en ligstoelen, een zwembad, twee barren, een restaurant en een beachvolleybal net. Aan het strand. Er kwam al snel een vrouwtje naar ons toe om ons een plaatsje te bieden. Omdat we nu nog in het laagseizoen zitten, waren de plaatsen gratis en hoefde je alleen te betalen voor de consumpties die je gebruikte! NICE!

Met drie man tegelijk waren ze bezig de bedjes voor ons klaar te maken. De handdoekjes netjes neer te leggen, de kussens op te schudden en de asbak klaar zetten. Een ander kwam de kaart brengen en weer een andere medewerker kwam met een viertal koude handdoekjes om ons te verfrissen. Bas en Ash vonden het wel wat om lekker een flesje wijn te bestellen, het was immers al twaalf uur geweest! Dat Ash niet helemaal aan het opletten was toen de fles Pinot Grigio bestelde, realiseerde ze zich nadat ze het zwembad in was gedoken. Ineens realiseerde ze zich de prijs die erachter stond: 5000 baht! (bijna 130 euro!) voor een fles wijn! Gelukkig kon ze die nog op tijd annuleren. We doen wel luxe, maar dat gaat een beetje te ver haha! Oepsie... Een flesje rosé was ook prima..

In het zwembad zat een stel jongeren, die het hoorbaar naar hun zin hadden. Eén van de gasten was duidelijk een levensgenieter, want niet alleen zijn heupen bewogen op de maat van de muziek, maar ook de rest van zijn lichaam wiggelde lekker mee! De DJ en de barmedewerkers hadden het ook duidelijk naar hun zin, want het geluid overstemde de muziek regelmatig. Het zestal deed hun best om ook andere mensen mee te laten doen. We keken eerst nog even de kat uit de boom, alvorens Bas op de brug in het zwembad ook een dansje waagde. De gasten vonden het fantastisch en het duurde niet lang voor we met hen aan de bar in het zwembad zaten! Na de sangria werden er mojito's besteld (Proost op jou, Elvi!) (en Marc!). De barman had de grootste lol, want bij elke cocktail die hij maakte, probeerde hij er een nog grotere show van te maken. Adam & Karly (verliefd), Chris (Chubbs) & Katerina (verloofd), Joe & Audrey (getrouwd en op dit moment op huwelijksreis) kwamen uit Australië, in de buurt van Sydney. En aangezien Adam een super mooi huis aan het strand heeft en twee jetski's, weet ik wel wie wij een bezoekje gaan brengen in januari!

Die avond zijn we terug gereden en gestopt bij een wegrestaurant wat propvol zat met locals. En als er één ding is wat veel zegt over de kwaliteit van een restaurant, dan is het wel de hoeveelheid locals. We kregen een tafel met een eigen soort bbqtje met water erin. Het leek een soort vergiet, ondersteboven, met een extra rand. In de rand met water kon je o.a. groente e.d. in koken, terwijl je de bovenkant van het vergiet kon gebruiken als bakplaat voor je vis, vlees en garnalen. LEKKER! Het buffet bestond uit allerlei soorten vlees, vis, groentes, soepen, noodles en rijst, maar dat was nog niet alles, je kon ook je eigen marinades en sauzen maken met alle verse ingrediënten voor het grijpen! Jamie Oliver zou helemaal in zijn element zijn... En nadat je jezelf helemaal tonnetje rond hebt kunnen eten, komt de rekening. Met vier man nog geen 1000 baht (nog geen 25 euro!) Jammie..

Je kan je voorstellen dat we na zo'n enerverende dag snel het bedje in waren gegaan.. De volgende dag (vandaag dus!) hebben we vooral lekker lui gedaan. Beetje zwemmen, beetje hangen en 's middags zijn we naar Phuket Town gereden. Hier zouden we 's avonds naar de Siam Niramit show gaan en hier voorafgaand ook eten. Aangezien het nog redeljk vroeg was toen we daar aankwamen, gingen we nog even naar de bekende Weekend Afternoon Market een paar kilometer verderop.

Voordat je daar aan komt, moet je eerst nog een parkeerplek zien te vinden. De straten zijn behoorlijk breed, maar driedubbel parkeren gaat zelfs hier te ver. Daarom moesten we maar even een blokje omrijden om vervolgens te kunnen fileparkeren aan de linkerkant van de weg, terwijl je stuur rechts zit. (Ash reed, en fileparkeren is nooit haar sterkste kant geweest zullen we maar zeggen..) Maar het is gelukt! De auto stond enigszins netjes geparkeerd!

Eenmaal op de markt zelf, wisten we bijna niet wat we zagen. We wisten dat het een grote markt zou zijn, maar zo groot dat we het einde niet eens hebben kunnen vinden, dat hadden we niet verwacht. Gelukkig voor ons, waren het zo dat alle kraampjes uit dezelfde handelswaar bestonden. Het leek een beetje copy/paste elke 10 kraampjes. Tassen, kleding, zeepjes, schoenen, zonnebrillen, make up, horloges en elektronica. Zelfs de nieuwste "IPhone" was hier te koop voor ongeveer 3500 baht (80 a 90 euro.. Geloof je 't zelf?!) Bas vindt dit soort plekken echt fantastisch, maar niet heus dus die had het alweer snel gezien. De prijzen zijn echt bizar. Als Ash d'r ouders niet al een extra koffer hadden gekocht en volgepakt waren, had Ash er alsnog wel voor kunnen zorgen. Beetje jammer alleen dat ze alles in de backpack mee moet zeulen, dus voorlopig de koopdrang maar even de kiem in gesmoord... Jammer genoeg. Spijkerbroeken voor 180 baht, shirtjes vanaf 59 baht en make up per item vanaf 29 baht! (1 euro is ongeveer 40 baht, dus reken maar uit..) De mama van Ash heeft zichzelf een nieuwe tas gekocht (Mont Blanc, hartstikke echt nep waarschijnlijk, maar wel mooi!) en de papa van Ash heeft bijpassende sokken voor zijn nieuwe schoenen gekocht.

Iets wat Bas wel kan waarderen aan dit soort plekken zijn (hoe kan het ook anders) de eettentjes! Letterlijk de bakfietsen die op een rijtje zijn neergezet waar de heerlijkste geuren vanaf komen. Dit keer ook sprinkhanen en andere insecten soorten die gefrituurd en al klaar lagen om opgesmikkeld te worden. Dit hebben we nog maar even niet gedaan. Wel hebben we opnieuw genoten van de heerlijke zoete aardappelballetjes voor 10 baht per portie. En Ash maar denken dat het hier makkelijker zou zijn om niet te veel te snoepen, het grootste gedeelte van de blogs tot nu toe gaat over eten!

De Siam Niramit show zou om 20.30 uur beginnen. Het buffet was geopend vanaf 18.00 uur. We arriveerden iets voor half zeven. We werden begeleid naar een tafel in een enorme hal, met niet alleen in het midden, maar ook aan alle zijkanten buffetten had staan. Laten we hier maar niet teveel over zeggen, behalve dat het wel weer erg lekker was...

Toen we ongeveer aan de koffie zaten, werden we opgeschrikt door een hoop lawaai. Een aantal Thaise mannen verkleed in Thai Boxing outfits kwam met harde knallen van kussens en bekkens door de zaal gebanjerd met de aankondiging dat het voorprogramma zo zou beginnen. In de tuin van het gebouw stond een box ring klaar waar de toeristen zich omheen verzamelden. Twee jonge mannen stonden een beetje stoer te doen naar elkaar en naar het publiek, waarna "het gevecht" begon. Bas, als kickboxexpert, was er al snel op uitgekeken. "Ze trappen alleen maar een beetje en stoten niet eens. De dekking is nergens!'

Gelukkig voor ons was er naast het voorprogramma Thai Boxing, ook een heel dorpje aangelegd om een kijkje te nemen in het traditionele Thaise leven, vanuit verschillende gebieden in Thailand. Zo was er een hut/gebouw helemaal gemaakt uit modder en takken, een hut met allerlei verschillende maskers, kon je diverse typische gerechtjes proeven, de geiten voeren, in een ouderwets vissersbootje varen en de vissen voeren (die als één grote kluit bij elkaar zaten, omdat ze daar altijd gevoerd werden) Je kon op de foto in traditionele Thaise kleding, we kregen een roosje gevouwen van een bananenboomblad en er was een stukje (iets minder traditioneel) kermis, waar Bas (echte man dat hij is) een knuffel ging winnen voor Ash! Een groot bord met ballonnetje, 7 dartpijlen en vanaf 5 raak een prijs! Dat wij Europeanen iets groter zijn dan de gemiddelde Aziaat bleek al bij de eerste pijl die Bas gooide, namelijk tegen de balk aan de voorkant van het kraampje. Dus... Vooruit, hij kreeg een nieuwe! En zo maar, 6 van de 7 raak! Dus Ash mocht een knuffel uitzoeken, jippie! Welcome to our family, we name you Kick-ker! We hebben maar besloten dan we gaan zien hoe lang Kikker het vol gaat houden met ons op reis! Dus jullie zullen hem nog vaker tegenkomen op foto's haha!

In de tussentijd was het voorprogramma verder gegaan met een olifantenshow! Een groep mannen uit het publiek werd uitgedaagd om touw te trekken met één van de olifanten. En uiteraard, zonder enige moeite trok de olifant de hele groep mannen in no time om ver.. Dag dag stoere mannen! Na de olifanten werd er een waterfonteinenshow uitgevoerd. Die, heel eerlijk gezegd na de fonteinen show in Dubai (grootste ter wereld) een beetje tegen viel. Dat klinkt waarschijnlijk een stuk arroganter dan we bedoelen, haha! Maar het is wel zo.

Dat het nog laagseizoen is hier in Phuket bleek wel toen we eindelijk de zaal in mochten. De zaal was nog niet voor de helft gevuld. (ongeveer 3000 plekken) Dit is trouwens wel de meest strenge show met betrekking tot foto/video's maken. Je moest je camera's afgeven voor je de zaal in ging en je tas werd er nog eens extra op gecontroleerd. We hadden er niet zo veel vertrouwen in om onze camera af te geven, dus deze zat in het heuptasje van de papa van Ash. Deze deed hij snel achterstevoren, dus zat deze nu op zijn rug. Dat ze bij het fouilleren niet heel erg opletten, bleek dus wel, want zonder problemen liepen we hier doorheen.

De show ging over de verschillende gebieden in Thailand en hoe het zo is ontstaan. Dit alles werd uitgespeeld zonder tekst, alleen met de bewegingen en geluiden die de acteurs (en dat waren er nogal wat) zelf maakten. De muziek was eigenlijk niet om aan te horen, maar maakte de sfeer wel compleet. In totaal deden er ongeveer 100 man mee in de show, waarbij ze niet alleen het podium zelf gebruikte, maar ook de "rivier" die ervoor lag, de lucht, de rest van de zaal en de muren. De decors waren werkelijk waar, echt heel erg gaaf gemaakt. De veranderingen gingen razendsnel en de kostuums waren kleurrijk, glimmend en toch traditioneel. Tja, we mochten geen foto's maken, dus je zult ons op het woord moeten geloven..

De rit terug naar huis ging aanzienlijk een stuk sneller dan de heen weg. Overal op weg naar Phuket Town zijn ze bezig aan de weg. En in plaats van dat ze het slim aanpakken en gewoon een gedeelte afsluiten en een tweebaansweg tijdelijk twee eenbaanswegen te maken, maar nee. Men rijdt gewoon tussen het werkende personeel heen, terwijl er geen asfalt meer ligt, maar het wegdek vooral nog uit modder en gaten bestaat. Daarbij is er geen belijning en gaat het automatisch van 3 naar 4 naar 2 naar 1 naar 3 banen breed, afhankelijk van waar ze precies bezig zijn met de werkzaamheden. Niet heel erg gek dus dat je over een rit van 's avonds ongeveer 15 minuten je overdag ongeveer 105 minuten doet...

Nog een klein weetje voor het slapen gaan.. In Thailand kennen ze het twee tarieven systeem. Dat wil zeggen dat je als buitenlander eigenlijk altijd meer betaald dan de lokale Thai. Dit ook onder het motto dat buitenlanders het zich beter kunnen veroorloven dan de lokale Thai. In de praktijk betekent dat, dat je er niet te veel over na moet denken en vooral blij moet zijn omdat je toch wel minder betaald dan in Nederland..

xx Bash