Fitting

Vandaag een iets korter verhaaltje, aangezien we vandaag niet heel veel hebben gedaan.

We moesten vandaag terug naar de pakkenwinkel voor de eerste Fitting. Aangezien dit vlakbij het strand van Patong was, hadden we bedacht dat we het wel mooi konden combineren met een lui dagje op het strand. Dat hier weinig van terecht zou komen, bleek al snel. De rit naar Patong begon droog, maar eindigde in een giga hoosbui! De ruitenwissers piepten ervan!

Eenmaal binnen in de winkel moesten even wachten want Richard (de verkoper) was nog even met lunchpauze. Terwijl we zaten te wachten, werd de regen alleen maar erger. Het begon zelfs te onweren! En dat klinkt niet zo zoals we in Nederland gewend zijn als je binnen bent, maar het is net alsof je er midden in staat! De dunne muurtjes en daken houden amper het geluid tegen, dus het leek alsof het behoorlijk tekeer ging in de lucht! De muren en daken houden niet alleen slecht het geluid tegen, maar ook het water. In de gang naar het toilet lag zeker twee cm water op de vloer... Dat ze in Thailand niet opkijken van een beetje regen en onweer, bleek wel aan de geamuseerde gezichten van de andere aanwezigen in het winkeltje. Na het passen, waar hier en daar nog een aantal aanpassingen werden opgeschreven, vond de papa van Ash de overhemden in de etalage wel erg mooi. Daar wilde hij er nog wel een paar extra van laten maken! En het onderhandelen begon weer. Mooie prijs gemaakt voor drie overhemden, doe er toch maar vier. Ow, de mama van Ash wil ook nog wel een bloes. En ook nog in een andere stof. Sjonge jonge, uiteindelijk 6 overhemden op maat gemaakt voor 165 euro. Oke!

Het bleef de rest van de dag nattig in Patong. We zijn nog een beetje in buurt blijven hangen en hadden inmiddels een beetje trek gekregen. We hadden vorige keer in Patong gezien dat we pas aan het begin waren van een heel groot stuk "boulevard" zullen we het maar noemen. Daarom pakten we de auto om deze een kilometertje of twee verderop weer te parkeren. Onderweg had Ash een Pizza Company gezien, en daar hadden we allemaal wel trek in. Dat Ash inderdaad niet zo'n goed richtingsgevoel (en afstandsgevoel) had, bleek nadat we bijna een kilometer terug moesten lopen om bij de betreffende Pizza Company aan te komen. Daar werden we naar de tafel begeleidt door een jonge gast met een enorme zwarte pukkel op zijn wang met minimaal zes lange hormoonharen eruit. Jakkie. De pizza was wel lekker overigens.

Na nog even in de grote mall rondgebanjerd te hebben, waren we het wel even zat. Wel hebben we besloten dat we een dezer dagen toch nog wel een Thai Box Wedstrijd bij wilden wonen (er werd rondgereden in pickuptrucks met ringen erop gebouwd, waarin ze met een stel kussens en harde klappen de aandacht van de mensen trokken om reclame te maken voor de diverse wedstrijden deze week)

Weer terug in het appartement hadden we een mail terug van Tenerife (zie eerdere blog over geluidsoverlast in het appartement). Ms. Kung was langsgeweest, maar had ons gemist. Ze zou morgen opnieuw langskomen. Hoe of wat werd er verder niet bij gezegd. Wel was er in een eerdere mail al gevraagd met hoeveel personen we waren. Wellicht gaan we dus nog verhuizen binnenkort.

Een paar uur later hadden we toch weer trek en gingen we op weg naar een sushi restaurant wat we eerder al gezien hadden, vlak in de buurt van het appartement. Hier bleek dat het niet alleen Sushi, maar ook Flame, Bake, Pasta en Bongo Bar heette. Inclusief 5 verschillende menukaarten. Uiteraard begonnen we met een lekkere cocktail van de Bongobar. Een watermeloen cocktail met rum (geserveerd in een hele watermeloen, zie foto!), een Pina Colada geserveerd in een kokosnoot, een Wow Zombie (ja, geen grap!) en een alcoholvrije mango mocktail voor de bob in ons midden. LEKKER! We vergissen ons hier nog wel eens in het feit dat ze geen voorgerechten/hoofdgerechten kennen. Zo hadden we bedacht dat we sushi als voorgerecht wilde en een vleesgerecht als hoofdgerecht. Alleen waren de vleesgerechten sneller klaar en stonden al op tafel, alvorens de sushi alsnog werd opgediend. Klein beetje omgekeerde wereld, maar what the hell! Eenmaal de meloencocktail op, dan heb je nog genoeg over om leeg te lepelen! En tja, dan is het nog makkelijker om gewoon de meloen te slachten en per reepje met je tanden af te schrapen! LEKKER! En toen zaten we wel een beetje plof. Maar ach. Wel weer heerlijk gegeten...

Zie je! Ik kan ook iets kortere verhaaltjes schrijven!

Welterusten!

xx Bash