Bondi Beach and a Helicopterflight!
30 december 2014 - Sydney, Australië
Alle kerstdrukte is weer voorbij en iedereen is alweer druk bezig met alle voorbereidingen voor New Year's Eve! Behalve de rest, die allemaal op het strand lag... Net als wij.
Bondi Beach is een van de bekendste, mooiste en indrukwekkendste stranden van de wereld. Zeggen ze. Nou ja, het is een mooi strand en de golven zijn er behoorlijk hoog, waardoor je prima kan surfen. Maar aan de andere kant... Het is maar een klein strand. Scheveningen is een stuk groter! None the less, was het overvol! We vonden een plekje enbfe hebben ons heerlijk op laten warmen door de zon. Om ons heen zaten verschillende groepjes, stelletjes, vrienden en vriendinnen die net als wij genoten van het heerlijke weer, de koude zee en het irritante zand. Want ja, nog steeds liggen we liever aan een zwembad dan met onze billen in het zand, maar bij gebrek aan beter doen we het maar met Bondi Beach...
En terwijl we daar lagen, werd er door een vliegtuig in de lucht met rook letters getekend.. En wel de letters "MARRY ME" en even ging het hart van Ash wat sneller kloppen, totdat er daarna "YE TIAN" achteraan kwam...
Ook toen we aan het strand lagen, werden de mensen ineens onrustig en liepen naar de waterlijn. Ze staarden in de verte en ineens zagen wij het ook, dolfijnen! Wilde dolfijnen die door de baai zwommen en steeds opnieuw boven water sprongen om naar lucht te happen! Super gaaf!
Omdat het zo druk was op het strand en we verwachtten dat de bussen wel weer propjevol zouden zitten als we terug naar de stad wilden gaan, besloten we dat we het wel hadden verdiend om een keer uit eten te gaan in plaats van zelf te koken. We hadden al zeker vier avonden gekookt tijdens onze reis, dus het was wel weer tijd voor wat luxe. Eerst wilden we bij een grillrestaurant gaan eten wat er nogal fancy uit zag, alleen moesten we daar minimaal een half uur wachten voor een tafel. In plaats daarvan gingen we naar het naastgelegen pizza restaurant waar we onze toost met Peach Belinni's al eerder hadden gedaan dan de mensen die voor ons hadden gestaan in het grillrestaurant hun tafel toegewezen hadden gekregen. Het knoflookbrood en de pizza's waren echt super lekker en na ons buikje rond gegeten te hebben en ruim 100 dollar lichter waren, vertrokken we weer naar de stad.
Terug in het hostel hadden onze Roomies wat vrienden uitgenodigd en zaten we al snel weer aan de (drank)spelletjes. Nadat de securityguard langs gekomen was, die Michelle op een (niet zo) subtiele flirterige manier de deur had gewezen, besloten we om uit te gaan. De eerste poging waagden we met z'n allen bij de SideBar, de bar onder in het hostel. Echter was de rij nog langer dan dat deze met kerst was geweest, dus we gingen een alternatief zoeken. Bij de Scubar om de hoek stond ook een inmens lange rij, maar toch gingen we in de rij staan. Ruim een uur later stonden we zeker vijf meter dichter bij de ingang die ongeveer 20 meter verder was, dus ook hier gaven we het op. De derde poging was bij een pub aan de overkant waar we gelukkig naar binnen konden. Na goed en wel een drankje besteld te hebben, kregen we alleen alweer te horen dat de pub tien minuten later zou sluiten... We liepen weer verder en kwamen bij Scriffies Murphy's waar de securityguard ons mededeelde dat we niet meer naar binnen mochten en dat we het bij de rest ook wel konden vergeten, omdat de deuren om 1.30u sloten. Dat betekende dat we dus nog wel een poging konden wagen op andere plekken, maar dat dit waarschijnlijk niet heel veel nut had. De rest van de groep wilde nog wel een poging wagen, maar wij waren er klaar mee en zijn lekker terug gegaan naar het hostel. Wat een avond. En dat voor een maandag...
We moeten toch maar eens een wekker gaan zetten, want het is opnieuw rond het middaguur als we wakker worden. We moeten boodschappen doen, want het enige wat we nog hebben is een paar plakjes kaas en een halve fles jus d'orange en daar kunnen we niet van leven. Op zoek naar Coles, de schijnbaar goedkoopste supermarkt uit de omgeving. Of het echt de goedkoopste is weten we niet, maar het heeft wel een uitgebreid assortiment! We haalden brood, nutella, soep, aanmaaklimonade, aardbeien (in de aanbieding!), een koeltas, wat bewaarbakjes en voor in ieder geval twee avonden eten. Terug in het hostel was de keuken gesloten vanwege de dagelijkse schoonmaak, dus besloten we om boterhammen met nutella te maken en boterhammen met aardbeien! Jammie!
Na de rest van de middag volgemaakt te hebben op het terras beneden bij de bar, werden we dan eindelijk opgehaald voor de helicoptervlucht! Samen met twee Gemma's uit Engeland en een stel uit Sydney werden we naar het vliegveld gebracht, waar we nog even geduld moesten hebben om eindelijk te gaan vliegen. Het bleek dat één van de drie helicopters uitgerukt was om verdwaalde mensen in de Blue Mountains te gaan zoeken, waardoor de rest van de vluchten nog maar door twee helicopters werden gedaan en er dus een kleine vertraging was opgelopen. De hele wachtkamer zat nog vol en toen wij werden omgeroepen, werd een ander stel een beetje boos omdat zij al veel langer zaten te wachten. Bovendien hadden ze om een bepaalde tijd een afspraak die ze dreigden te missen als ze nog veel langer moesten wachten. We stelden voor dat zij onze plaatsen namen, wij konden nog wel wachten en dat aanbod namen ze gretig aan. Ach, dan konden wij nog wat langer naar de tv kijken en proberen om het spel Cricket te snappen wat aan stond.
Een klein half uurtje later was het dan toch echt onze beurt! We gingen vliegen! Samen met het Sydneyse stel mochten we plaatsnemen in een kleine helicopter. Bas z'n lengte zat hem eindelijk eens mee, want daardoor mocht hij voorin naast de piloot zitten! Na toestemming van de toren steeg de helicopter op en waren we in de lucht! Wauw! Wat een apart gevoel! We konden met elkaar praten via de headsets en door de grote ramen hadden we een fantastisch uitzicht over de stad Sydney. We vlogen over het centrum, zagen het treinstation, het hostel, de grote gebouwen. Door richting Circular Quay en Darling Harbour, waarna we over de Sydney Harbour Bridge en langs het Opera House vlogen. Langs fe kustlijn, Manly beach aan de linkerkant en aan de rechterkant Bondi Junction, Bondi Beach en vervolgens Coogee Beach waarna we via de stad weer terug vlogen naar het vliegveld. De hele vlucht duurde ongeveer 20 minuten, maar gaf een werelds gevoel! Je voelt elk rukje wind en draait heel makkelijk heen en weer. De flexibiliteit van een helicopter laat je zoveel kwetsbaarder en tegelijkertijd veel levendiger voelen dan in een vliegtuig! Bovendien, omdat we zo lang moesten wachten, kregen we wel de fantastische bonus dat onze vlucht was tijdens de zonsondergang wat het uitzicht nog veel mooier maakte. Wauw! Wat een super ervaring!
Morgen is het alweer Oudjaarsdag en daarmee ook New Year's Eve! De grootste reden waarom we op dit moment in Sydney zitten! We hebben bepaald waar we heen gaan. Het wordt een Public Area waar we morgenochtend met een gevulde picknick tas al rond 11u heen zullen gaan. Overal in de stad zijn plekken waar je heen kan, maar er staan nu al op diverse plekken hele tentenkampen om de beste plekken te kunnen hebben. We zoeken ons geluk aan de andere kant (noordkant) van de brug. Aan de zuidkant worden ongeveer 2 miljoen mensen verwacht over de diverse aangewezen plekken en we hopen in het noorden een misschien wel nog mooier uitzicht te krijgen op de brug, het Opera House en natuurlijk het vuurwerk!
Lieve mensen, ons volgend verhaal wordt pas in 2015 geplaatst, dus bij deze willen wij iedereen een hele fijne en vooral veilige jaarwisseling wensen en een heel gelukkig 2015! We love you and we miss you!
xx Bash
Bondi Beach is een van de bekendste, mooiste en indrukwekkendste stranden van de wereld. Zeggen ze. Nou ja, het is een mooi strand en de golven zijn er behoorlijk hoog, waardoor je prima kan surfen. Maar aan de andere kant... Het is maar een klein strand. Scheveningen is een stuk groter! None the less, was het overvol! We vonden een plekje enbfe hebben ons heerlijk op laten warmen door de zon. Om ons heen zaten verschillende groepjes, stelletjes, vrienden en vriendinnen die net als wij genoten van het heerlijke weer, de koude zee en het irritante zand. Want ja, nog steeds liggen we liever aan een zwembad dan met onze billen in het zand, maar bij gebrek aan beter doen we het maar met Bondi Beach...
En terwijl we daar lagen, werd er door een vliegtuig in de lucht met rook letters getekend.. En wel de letters "MARRY ME" en even ging het hart van Ash wat sneller kloppen, totdat er daarna "YE TIAN" achteraan kwam...
Ook toen we aan het strand lagen, werden de mensen ineens onrustig en liepen naar de waterlijn. Ze staarden in de verte en ineens zagen wij het ook, dolfijnen! Wilde dolfijnen die door de baai zwommen en steeds opnieuw boven water sprongen om naar lucht te happen! Super gaaf!
Omdat het zo druk was op het strand en we verwachtten dat de bussen wel weer propjevol zouden zitten als we terug naar de stad wilden gaan, besloten we dat we het wel hadden verdiend om een keer uit eten te gaan in plaats van zelf te koken. We hadden al zeker vier avonden gekookt tijdens onze reis, dus het was wel weer tijd voor wat luxe. Eerst wilden we bij een grillrestaurant gaan eten wat er nogal fancy uit zag, alleen moesten we daar minimaal een half uur wachten voor een tafel. In plaats daarvan gingen we naar het naastgelegen pizza restaurant waar we onze toost met Peach Belinni's al eerder hadden gedaan dan de mensen die voor ons hadden gestaan in het grillrestaurant hun tafel toegewezen hadden gekregen. Het knoflookbrood en de pizza's waren echt super lekker en na ons buikje rond gegeten te hebben en ruim 100 dollar lichter waren, vertrokken we weer naar de stad.
Terug in het hostel hadden onze Roomies wat vrienden uitgenodigd en zaten we al snel weer aan de (drank)spelletjes. Nadat de securityguard langs gekomen was, die Michelle op een (niet zo) subtiele flirterige manier de deur had gewezen, besloten we om uit te gaan. De eerste poging waagden we met z'n allen bij de SideBar, de bar onder in het hostel. Echter was de rij nog langer dan dat deze met kerst was geweest, dus we gingen een alternatief zoeken. Bij de Scubar om de hoek stond ook een inmens lange rij, maar toch gingen we in de rij staan. Ruim een uur later stonden we zeker vijf meter dichter bij de ingang die ongeveer 20 meter verder was, dus ook hier gaven we het op. De derde poging was bij een pub aan de overkant waar we gelukkig naar binnen konden. Na goed en wel een drankje besteld te hebben, kregen we alleen alweer te horen dat de pub tien minuten later zou sluiten... We liepen weer verder en kwamen bij Scriffies Murphy's waar de securityguard ons mededeelde dat we niet meer naar binnen mochten en dat we het bij de rest ook wel konden vergeten, omdat de deuren om 1.30u sloten. Dat betekende dat we dus nog wel een poging konden wagen op andere plekken, maar dat dit waarschijnlijk niet heel veel nut had. De rest van de groep wilde nog wel een poging wagen, maar wij waren er klaar mee en zijn lekker terug gegaan naar het hostel. Wat een avond. En dat voor een maandag...
We moeten toch maar eens een wekker gaan zetten, want het is opnieuw rond het middaguur als we wakker worden. We moeten boodschappen doen, want het enige wat we nog hebben is een paar plakjes kaas en een halve fles jus d'orange en daar kunnen we niet van leven. Op zoek naar Coles, de schijnbaar goedkoopste supermarkt uit de omgeving. Of het echt de goedkoopste is weten we niet, maar het heeft wel een uitgebreid assortiment! We haalden brood, nutella, soep, aanmaaklimonade, aardbeien (in de aanbieding!), een koeltas, wat bewaarbakjes en voor in ieder geval twee avonden eten. Terug in het hostel was de keuken gesloten vanwege de dagelijkse schoonmaak, dus besloten we om boterhammen met nutella te maken en boterhammen met aardbeien! Jammie!
Na de rest van de middag volgemaakt te hebben op het terras beneden bij de bar, werden we dan eindelijk opgehaald voor de helicoptervlucht! Samen met twee Gemma's uit Engeland en een stel uit Sydney werden we naar het vliegveld gebracht, waar we nog even geduld moesten hebben om eindelijk te gaan vliegen. Het bleek dat één van de drie helicopters uitgerukt was om verdwaalde mensen in de Blue Mountains te gaan zoeken, waardoor de rest van de vluchten nog maar door twee helicopters werden gedaan en er dus een kleine vertraging was opgelopen. De hele wachtkamer zat nog vol en toen wij werden omgeroepen, werd een ander stel een beetje boos omdat zij al veel langer zaten te wachten. Bovendien hadden ze om een bepaalde tijd een afspraak die ze dreigden te missen als ze nog veel langer moesten wachten. We stelden voor dat zij onze plaatsen namen, wij konden nog wel wachten en dat aanbod namen ze gretig aan. Ach, dan konden wij nog wat langer naar de tv kijken en proberen om het spel Cricket te snappen wat aan stond.
Een klein half uurtje later was het dan toch echt onze beurt! We gingen vliegen! Samen met het Sydneyse stel mochten we plaatsnemen in een kleine helicopter. Bas z'n lengte zat hem eindelijk eens mee, want daardoor mocht hij voorin naast de piloot zitten! Na toestemming van de toren steeg de helicopter op en waren we in de lucht! Wauw! Wat een apart gevoel! We konden met elkaar praten via de headsets en door de grote ramen hadden we een fantastisch uitzicht over de stad Sydney. We vlogen over het centrum, zagen het treinstation, het hostel, de grote gebouwen. Door richting Circular Quay en Darling Harbour, waarna we over de Sydney Harbour Bridge en langs het Opera House vlogen. Langs fe kustlijn, Manly beach aan de linkerkant en aan de rechterkant Bondi Junction, Bondi Beach en vervolgens Coogee Beach waarna we via de stad weer terug vlogen naar het vliegveld. De hele vlucht duurde ongeveer 20 minuten, maar gaf een werelds gevoel! Je voelt elk rukje wind en draait heel makkelijk heen en weer. De flexibiliteit van een helicopter laat je zoveel kwetsbaarder en tegelijkertijd veel levendiger voelen dan in een vliegtuig! Bovendien, omdat we zo lang moesten wachten, kregen we wel de fantastische bonus dat onze vlucht was tijdens de zonsondergang wat het uitzicht nog veel mooier maakte. Wauw! Wat een super ervaring!
Morgen is het alweer Oudjaarsdag en daarmee ook New Year's Eve! De grootste reden waarom we op dit moment in Sydney zitten! We hebben bepaald waar we heen gaan. Het wordt een Public Area waar we morgenochtend met een gevulde picknick tas al rond 11u heen zullen gaan. Overal in de stad zijn plekken waar je heen kan, maar er staan nu al op diverse plekken hele tentenkampen om de beste plekken te kunnen hebben. We zoeken ons geluk aan de andere kant (noordkant) van de brug. Aan de zuidkant worden ongeveer 2 miljoen mensen verwacht over de diverse aangewezen plekken en we hopen in het noorden een misschien wel nog mooier uitzicht te krijgen op de brug, het Opera House en natuurlijk het vuurwerk!
Lieve mensen, ons volgend verhaal wordt pas in 2015 geplaatst, dus bij deze willen wij iedereen een hele fijne en vooral veilige jaarwisseling wensen en een heel gelukkig 2015! We love you and we miss you!
xx Bash
Heel veel plezier met jullie New Year's Eve, ik hoop dat jullie een mooi plekje hebben.
Veel liefs
Heel veel plezier tijdens New Year's Eve! Geniet van het mooie vuurwerk.
De allerliefste wensen voor een mooi, gezond, gelukkig en liefdevol 2015.
Dikke kus xxx