Chilling, relaxing and travelling..
21 november 2014 - Luang Prabang, Laos
Zoals bedacht gingen we naar het zwembad. Volgens het hostel was het ongeveer 10 minuten lopen in de richting waar we nog niet geweest waren. Na ongeveer een kwartier kwamen we in een buurt terecht waar het vrij onmogelijk leek dat hier ergens een groot zwembad zou zijn en we vroegen ons net af of we wel goed waren gelopen, toen we ineens een bordje zagen met een pijl met welke richting we op moesten voor het zwembad. Nog 10 minuten verder kwamen we in een klein straatje wat leek op een gewoon straatje met wat huisjes eraan, maar een stuk verderop zagen we meerdere tuktuks staan.. Dat was een goed teken! En ja hoor, daar was het zwembad!
Het bestond uit twee baden, waarvan in de één een volleybalnet hing en de ander de randen van werden geverfd. Behalve een aantal ligbedjes, waren er ook diverse tafels met zitjes, her en der een hangmat en twee aparte barren. Dikke prima, hier konden we het wel een dagje volhouden! Vooral tijdens happy hour (12.00-19.00u) waarbij je twee drankjes voor de prijs van één krijgt! Na een poosje relaxen, voegden Louis en Tomomi zich weer bij ons en waren we met z'n vijven. (Op dit moment bestaat ons nog steeds uit Bas, Ash & Phil.) Na een heerlijk bord (zeg maar gerust berg) fried rice konden we er weer tegenaan. Lekker beetje zwemmen, beetje volleyballen, beetje relaxen, beetje boekje lezen, beetje cocktailtjes drinken, een prima dagindeling zo!
Na een korte stop in het hostel voor een douche gingen we opnieuw op zoek naar een massageplek. Tja, je kan er maar beter van genieten als je toch hier bent! We namen een tuktuk voor 17.000 kip (€ 1,70) naar de andere kant van de stad en liepen vanaf daar terug. Zo dat hadden we ook weer gezien. Dit keer kozen we voor een meer relaxende massage met essentiële oliën. Hmm, een uur lang genieten.
Onderweg terug richting het hostel een heerlijke pizza gegeten, waarbij ze het erg moeilijk vonden om ons te helpen. Allereerst vergaten ze ons uberhaupt om de menukaart te geven. Vervolgens begreep de jongeman niet dat Bas een Coke wilde bestellen, daarna kwam een andere kelner terug om de bestelling te controleren (2 x Cola, 1 x grote fles water, 1 x Beef and Cheese burger en 2 x Pizza Paradise) waarbij hij de fles water miste en maar één pizza had genoteerd. De burger die werd geserveerd met huisgemaakte Franse Frietjes was prima te doen. Uiteraard was de Beef helemaal doorgebakken, maar dat zijn we inmiddels al gewend en daar kijken we niet meer van op. De eerste pizza werd gebracht en we hadden het vermoeden dat de tweede alsnog niet zou komen. Waarom zou je twee dezelfde pizza's los van elkaar maken en apart in de oven doen als ze voor dezelfde tafel zijn?! En nee, de LEAN theorie (one-piece-flow) geldt zeker niet in dit geval! Dus we vroegen maar even voor de zekerheid of de tweede pizza er ook aankwam, en de jongeman keek ons opnieuw een beetje verschrikt aan.. Pfff in ieder geval geen fooi vandaag!
Na het eten liepen we terug over de Night Market richting het hostel. Door een mooie samenwerking tussen de artikelen die Phil wilde halen en die wij wilden kopen, hadden we een leuke onderhandelingspositie waardoor zowel de verkoper als wij beide tevreden waren met de uiteindelijke prijs. We hebben o.a. kleine vlaggen gekocht van Loas en Thailand om op de backpacks te naaien! Elk land een nieuwe vlag!
De volgende ochtend waren we net op tijd voor het ontbijt. (Bij het hostel kon je tot 10u gratis ontbijt krijgen, waar we uiteraard als echte Hollanders graag gebruik van maken!) Hierna moesten we al onze spullen weer gaan inpakken, want we checken vandaag uit. Vanavond vliegen we naar Hanoi, Vietnam en Phil gaat gezellig met ons mee. Hij heeft speciaal zijn vlucht verzet van de 20e naar de 21e, zodat we in hetzelfde vliegtuig zitten! En fijn voor hem, kon dat verzetten gratis!
We besloten te splitten. Bas moest nog pasfoto's laten maken voor de visa on arrival in Hanoi en Ash en Phil wilden nog even langs alle toeristische trekpleisters (lees: temple run!) Door de receptie van het hostel, die het drukker leek te hebben met haar skype gesprek dan alle mensen voor haar balie, gaf Bas een kaart met aanwijzingen waar hij heen kon om foto's te laten maken. We spraken af dat we elkaar twee uur later zouden zien bij de Joma Bakery waar we al eerder een heerlijk ontbijt/lunch hebben gehad.
Bas had nogal een avontuur om de foto's te maken. Niet alleen kon hij de plek niet vinden die de receptioniste had aangegeven, werd hij vanaf daar doorgestuurd naar een andere plek, die gesloten bleek te zijn, waarna hij opnieuw door iemand werd gewezen op de plek die hij daarvoor niet kon vinden om uiteindelijk bij een, aan de buitekant sjofel uitziend, zaakje die van binnen een professionele studio was om daar zijn foto's te laten maken.
In die tussentijd waren Ash en Phil onderweg naar de diverse tempels in de stad van Luang Prabang. De tempels zijn ongeveer hetzelfde als degene die we in Thailand hebben gezien, alleen als je goed op details gaat letten zie je de verschillen. Zo wordt er altijd rood, goud en wit gebruikt en worden fictieve wezens als draken met zevenkoppige slangentongen afgewisseld met Buddhabeelden in allerlei verschillende houdingen en foto's en beelden van diverse monniken. De binnenkant is vaak nog extravaganter met meer goud, kaarsen, wierook en vooral veel diverse uitbeeldingen van Buddha. Achter de tempel liggen de huisjes, toiletten, klaslokalen en offerruimtes die voor toeristen niet toegankelijk zijn. We liepen erlangs en hoorden een groep monniken die net begonnen met hun meditatie waarbij eerst een soort gebed werd gezongen. Dat was voor Ash wel wat indrukwekkender dan de gebouwen zelf.
Na dit eerste complex kwamen we een stukje verder bij een groter complex die er kwa uitvoering opnieuw ongeveer hetzelfde uit zag, maar dan groter. Echter zou dit sluiten tussen 11.30u en 13.30u en wij kwamen precies om 11.35u aanlopen. Nou ja, van de buitenkant een foto maken en afvinken als gezien.
Het laatste wat we wilden zien was een tempel bovenop de heuvel. Onderweg naar boven zat een oud dametje met bloemenkransjes en kleine vogelkooitjes van bamboe met per stuk twee kleine musjes erin om boven in de tempel te offeren of als ritueel vrij te laten. We besloten dit niet te doen, al wordt het soort dilemma in je hoofd. Aan de ene kant wil je de vogeltjes vrijlaten omdat ze zo goed als geen ruimte hebben om te bewegen, maar aan de andere kant bevorder je de beweegreden om de vogeltjes in de eerste plaats al vast te houden..
Eenmaal boven op de heuvel (ongeveer 350 traptreden hoger) kwamen we bij het tempeltje. Dit was niet zo heel erg interessant. Wat wel interessant was, was het uitzicht vanaf die plek. Je keek uit over het land, de provincie van Luang Prabang, de Mekong River, het achterliggende land en de bergen die daar nog achter lagen. Echt heel erg gaaf!
Toen we terug naar beneden liepen, zagen we het oude dametje weer. We voelden opnieuw medelijden, totdat we zagen dat naast haar één van de nieuwste Smartphones lag te schitteren in de zon. Oke, tot zo ver het medelijden.
We hadden om 13.00 uur afgesproken bij Joma, maar het was pas 12.15u. We haddeb beide geen zin meer om verder op zoek te gaan naar andere tempels en besloten het erop te gokken dat Bas waarschijnlijk ook al bij Joma was. En dat was ook zo! Dus we zijn weer herenigd.
De foto's zijn gemaakt, de tassen zijn gepakt, de toeristische spots zijn gezien en gefotografeerd, de tuktuk is gereserveerd voor vanmiddag en de reisblog is weer up to date. We zijn klaar met Laos en klaar voor Vietnam!
xx Bash
Het bestond uit twee baden, waarvan in de één een volleybalnet hing en de ander de randen van werden geverfd. Behalve een aantal ligbedjes, waren er ook diverse tafels met zitjes, her en der een hangmat en twee aparte barren. Dikke prima, hier konden we het wel een dagje volhouden! Vooral tijdens happy hour (12.00-19.00u) waarbij je twee drankjes voor de prijs van één krijgt! Na een poosje relaxen, voegden Louis en Tomomi zich weer bij ons en waren we met z'n vijven. (Op dit moment bestaat ons nog steeds uit Bas, Ash & Phil.) Na een heerlijk bord (zeg maar gerust berg) fried rice konden we er weer tegenaan. Lekker beetje zwemmen, beetje volleyballen, beetje relaxen, beetje boekje lezen, beetje cocktailtjes drinken, een prima dagindeling zo!
Na een korte stop in het hostel voor een douche gingen we opnieuw op zoek naar een massageplek. Tja, je kan er maar beter van genieten als je toch hier bent! We namen een tuktuk voor 17.000 kip (€ 1,70) naar de andere kant van de stad en liepen vanaf daar terug. Zo dat hadden we ook weer gezien. Dit keer kozen we voor een meer relaxende massage met essentiële oliën. Hmm, een uur lang genieten.
Onderweg terug richting het hostel een heerlijke pizza gegeten, waarbij ze het erg moeilijk vonden om ons te helpen. Allereerst vergaten ze ons uberhaupt om de menukaart te geven. Vervolgens begreep de jongeman niet dat Bas een Coke wilde bestellen, daarna kwam een andere kelner terug om de bestelling te controleren (2 x Cola, 1 x grote fles water, 1 x Beef and Cheese burger en 2 x Pizza Paradise) waarbij hij de fles water miste en maar één pizza had genoteerd. De burger die werd geserveerd met huisgemaakte Franse Frietjes was prima te doen. Uiteraard was de Beef helemaal doorgebakken, maar dat zijn we inmiddels al gewend en daar kijken we niet meer van op. De eerste pizza werd gebracht en we hadden het vermoeden dat de tweede alsnog niet zou komen. Waarom zou je twee dezelfde pizza's los van elkaar maken en apart in de oven doen als ze voor dezelfde tafel zijn?! En nee, de LEAN theorie (one-piece-flow) geldt zeker niet in dit geval! Dus we vroegen maar even voor de zekerheid of de tweede pizza er ook aankwam, en de jongeman keek ons opnieuw een beetje verschrikt aan.. Pfff in ieder geval geen fooi vandaag!
Na het eten liepen we terug over de Night Market richting het hostel. Door een mooie samenwerking tussen de artikelen die Phil wilde halen en die wij wilden kopen, hadden we een leuke onderhandelingspositie waardoor zowel de verkoper als wij beide tevreden waren met de uiteindelijke prijs. We hebben o.a. kleine vlaggen gekocht van Loas en Thailand om op de backpacks te naaien! Elk land een nieuwe vlag!
De volgende ochtend waren we net op tijd voor het ontbijt. (Bij het hostel kon je tot 10u gratis ontbijt krijgen, waar we uiteraard als echte Hollanders graag gebruik van maken!) Hierna moesten we al onze spullen weer gaan inpakken, want we checken vandaag uit. Vanavond vliegen we naar Hanoi, Vietnam en Phil gaat gezellig met ons mee. Hij heeft speciaal zijn vlucht verzet van de 20e naar de 21e, zodat we in hetzelfde vliegtuig zitten! En fijn voor hem, kon dat verzetten gratis!
We besloten te splitten. Bas moest nog pasfoto's laten maken voor de visa on arrival in Hanoi en Ash en Phil wilden nog even langs alle toeristische trekpleisters (lees: temple run!) Door de receptie van het hostel, die het drukker leek te hebben met haar skype gesprek dan alle mensen voor haar balie, gaf Bas een kaart met aanwijzingen waar hij heen kon om foto's te laten maken. We spraken af dat we elkaar twee uur later zouden zien bij de Joma Bakery waar we al eerder een heerlijk ontbijt/lunch hebben gehad.
Bas had nogal een avontuur om de foto's te maken. Niet alleen kon hij de plek niet vinden die de receptioniste had aangegeven, werd hij vanaf daar doorgestuurd naar een andere plek, die gesloten bleek te zijn, waarna hij opnieuw door iemand werd gewezen op de plek die hij daarvoor niet kon vinden om uiteindelijk bij een, aan de buitekant sjofel uitziend, zaakje die van binnen een professionele studio was om daar zijn foto's te laten maken.
In die tussentijd waren Ash en Phil onderweg naar de diverse tempels in de stad van Luang Prabang. De tempels zijn ongeveer hetzelfde als degene die we in Thailand hebben gezien, alleen als je goed op details gaat letten zie je de verschillen. Zo wordt er altijd rood, goud en wit gebruikt en worden fictieve wezens als draken met zevenkoppige slangentongen afgewisseld met Buddhabeelden in allerlei verschillende houdingen en foto's en beelden van diverse monniken. De binnenkant is vaak nog extravaganter met meer goud, kaarsen, wierook en vooral veel diverse uitbeeldingen van Buddha. Achter de tempel liggen de huisjes, toiletten, klaslokalen en offerruimtes die voor toeristen niet toegankelijk zijn. We liepen erlangs en hoorden een groep monniken die net begonnen met hun meditatie waarbij eerst een soort gebed werd gezongen. Dat was voor Ash wel wat indrukwekkender dan de gebouwen zelf.
Na dit eerste complex kwamen we een stukje verder bij een groter complex die er kwa uitvoering opnieuw ongeveer hetzelfde uit zag, maar dan groter. Echter zou dit sluiten tussen 11.30u en 13.30u en wij kwamen precies om 11.35u aanlopen. Nou ja, van de buitenkant een foto maken en afvinken als gezien.
Het laatste wat we wilden zien was een tempel bovenop de heuvel. Onderweg naar boven zat een oud dametje met bloemenkransjes en kleine vogelkooitjes van bamboe met per stuk twee kleine musjes erin om boven in de tempel te offeren of als ritueel vrij te laten. We besloten dit niet te doen, al wordt het soort dilemma in je hoofd. Aan de ene kant wil je de vogeltjes vrijlaten omdat ze zo goed als geen ruimte hebben om te bewegen, maar aan de andere kant bevorder je de beweegreden om de vogeltjes in de eerste plaats al vast te houden..
Eenmaal boven op de heuvel (ongeveer 350 traptreden hoger) kwamen we bij het tempeltje. Dit was niet zo heel erg interessant. Wat wel interessant was, was het uitzicht vanaf die plek. Je keek uit over het land, de provincie van Luang Prabang, de Mekong River, het achterliggende land en de bergen die daar nog achter lagen. Echt heel erg gaaf!
Toen we terug naar beneden liepen, zagen we het oude dametje weer. We voelden opnieuw medelijden, totdat we zagen dat naast haar één van de nieuwste Smartphones lag te schitteren in de zon. Oke, tot zo ver het medelijden.
We hadden om 13.00 uur afgesproken bij Joma, maar het was pas 12.15u. We haddeb beide geen zin meer om verder op zoek te gaan naar andere tempels en besloten het erop te gokken dat Bas waarschijnlijk ook al bij Joma was. En dat was ook zo! Dus we zijn weer herenigd.
De foto's zijn gemaakt, de tassen zijn gepakt, de toeristische spots zijn gezien en gefotografeerd, de tuktuk is gereserveerd voor vanmiddag en de reisblog is weer up to date. We zijn klaar met Laos en klaar voor Vietnam!
xx Bash
Tante Corry