Coromandel, wakker worden tussen de schaapjes en Cathedral's Cove...

Na een lekker ontbijtje, een was (de lakens uit de Spaceship roken nogal muf en gelijk weer schone onderbroeken) en een uitgebreide douche gingen we op weg. We gingen eerst naar het Schiereiland Coromandel, ten oosten van Auckland. De weg liep langs de kust en gaf hele mooie plaatjes. De wegen waren erg leuk om te rijden en Edward raakte helemaal vertrouwd met die grote campervan. We stopten in het stadje Thames, waar we, net als in Australië, een flinke voorraad boodschappen insloegen, zodat we niet elke dag verplicht zouden zijn om een supermarkt op te zoeken. Daar bij kwam nog een flinke voorraad biertjes, wijntjes en cidertjes, want die hadden we wel verdiend. Ook gingen we op zoek naar walkietalkies. Het is best leuk, twee auto's, maar echt makkelijk communiceren is het niet. Helaas had het deprimerende winkelcentrum geen walkietalkies en moesten we het nog maar even met lichtsignalen doen.

Daarna reden we door waar we aan het strandje een lunch klaar maakte en van het waterige zonnetje genoten. Het is toch wel heel fijn om zo weer met zijn allen bij elkaar te zijn, hoor!

We snappen wel dat er aangeraden wordt om naar Coromandel te gaan, het is een prachtig stukje wilde natuur. Aan het eind van de middag gingen we op zoek naar een kampeerplek. Het is hier in Nieuw Zeeland echter niet zo vanzelfsprekend om gratis kampeerplekken op te zoeken als in Australië. De meeste plekken worden beheerd door de lokale boswachters en wordt er verwacht dat je de kleine fee in de box achterlaat. We reden door naar de omgeving waar Cathedral's Cove en de Hot Water beaches waren, de dingen die we de volgende dag wilden zien en doen. We reden het kleine naastgelegen stadje in, maar hadden nog niet helemaal bedacht waar we wilden staan. Toen realiseerde Ash zich ineens een bordje wat ze aan de kant van de weg had zien staan, "Farmstay Fully Self Contained Only" wat we interpreteerde dat we op het weiland mochten staan, zo lang je je eigen toilet bij je had en dat hadden we! Dus wij op weg naar de boer en terwijl we het erf opreden, kwam er een dame naar buiten. We vroegen of we mochten blijven voor de nacht en nadat ze vroeg met hoeveel personen we waren, mochten we een stukje doorrijden om een plekje te zoeken. Echter hadden we elkaar een beetje verkeerd geinterpreteerd, want de dame leidde ons naar het nabijgelegen huis, wat ingericht was als huurhuisje en dus self contained was! Oeps! Maar nadat die miscommunicatie uit de wereld was geholpen, mochten we alsnog van de dame op het weiland staan! En we kregen nog een paar lekkere pruimpjes mee ook!

Dat was fantastisch leuk! Een klein stukje de weg af, twee grote openslaande hekken door en de auto's naar binnen. Edward moest er wel minimaal een kwartier over doen om de auto links, rechts, toch weer een stukje naar achter en uiteindelijk weer een stukje naar voren om er zeker van te zijn dat de auto recht stond en ze wel recht zouden kunnen slapen. Bas zette Lea in een haakse hoek erop, zodat we een windvrij hoekje hadden en we heerlijk de avond in het weiland konden genieten van het ondergaande zonnetje en de schaapjes en koeien op de achtergrond.

De volgende ochtend was het helemaal leuk, want de schaapjes waren in de nacht dichterbij gekomen en liepen zo langs de auto's en we werden wakker door de smakgeluiden van de grazende dieren! We waren vroeg opgestaan, want in de boekjes werd aangeraden dat je vroeg naar de Cathedral's Cove zou gaan, want het licht zou het mooist zijn met de opkomende zon en de meeste mensen zouden het te vroeg vinden. Na een kort ritje kwamen we inderdaad op een nagenoeg lege parkeerplaats aan en kon de wandeling beginnen. Volgens het pad was het 45 minuten lopen, alleen waren we er nog niet helemaal van overtuigd of dit een enkele weg was of retour. Na de flinke wandeling, nadat we halverwege moesten stoppen omdat Edward het geheugenkaartje van de camera nog in de auto had liggen en Bas terug moest rennen om deze te halen voor we verder konden, kwamen we erachter dat de indicatie tijd inderdaad een enkeltje was. Nou ja, dat gaf niet, hadden we gelijk de ochtendgymnastiek gehad en het was de wandeling zeker waard! Ondertussen kwamen we uitzichten tegen waarbij als je naar links keek in de filmset van de Lord of the Rings keek, als je rechts keek je in de wereld van Pirates of the Caribean keek en rechtuit kwam je om de hoek van Avatar terecht. Wauw, wat is Nieuw Zeeland toch een divers land!

Het pad liep naar een strandje wat makkelijk uit de opnames van Expeditie Robinson kon komen, maar het was echt een plaatje! De zee was kraakhelderblauw, de rotsen waren erg mooi en het watervalletje liep rustig naar beneden in een klein poeltje. De Cove was half onderwater, maar gaf ook een mooi plaatje. Ondanks dat het bewolkt was, was het een lekker temperatuurtje en genoten we van de plek onder het genot van een appeltje voor we de lange wandeling terug naar de auto maakten. Terug op de parkeerplaats was het inderdaad al een stuk drukker en geen vrije parkeerplek meer te bekennen! We waren dus mooi op tijd geweest!

Daarna reden we door naar de Hot Water Beach. Dit schijnt ook een hele bijzondere plek te zijn. Mensen graven een uur voor laagtij tot een uur na laagtij een groot gat, dat door de getijde dus vol loopt met water, waardoor je je eigen Hot Pool creëert. Helaas voor ons, de laagtij zou pas rond twee uur in de middag zijn en wij waren er al om tien uur in de ochtend. En het weer nodigde niet echt uit om vier uur op het koude strand te gaan zitten wachten. Desalniettemin was het wel een mooie plek om uitgebreid te brunchen, iets waar we allen wel trek in hadden na de flinke ochtendwandeling. Met de stoeltjes, tafeltje, mobiele gasstelletje, gas en alle ingrediënten onder de arm liepen we naar het strand, waar we een heerlijk eitje wilden bakken. Tot we erachter kwamen dat de lucifers nog in de auto lagen en één van ons dus weer terug moest lopen. Maar ach, het was een heerlijk rustig plekje en met alle vogels om ons heen hoefden we ons geen zorgen te maken over de restjes, want die werden zo goed als direct van onze borden af gepikt zodra we ze de kans gaven...

Na een flinke rit kwamen we aan in het dorpje Mata Mata. Daar zochten we een camping op en we kwamen terecht bij een camping inclusief thermale zwembaden (warm water uit natuurlijke bronnen). Daar kon de grote campervan van Edward en Annelies weer mooi opladen, kon het toilet geleegd worden, de watertank weer gevuld worden en de grijswatertank geleegd. Tja, dat is het nadeel van zo'n grote campervan, je moet toch wel om de dag op een powered site staan, want de accu laadt niet zo snel op als de Spaceship. Een voordeel daarvan is dat je minimaal om de dag een lekkere douche kan nemen en soms dus ook het voordeel van een zwembad hebt! Dit zwembad leek echter meer op een Chernobyl zwembad dan een gezellig centreparcs zwembad, want het voelde alsof er in geen twintig jaar mensen in hadden gezwommen. Er zat wel een andere dame in het water en ze was nog niet dood of verlamd, dus we vertrouwden het toch wel en namen een duik in het heerlijk warme water.

En we leven nu nog steeds...

xx Bash