Eerste dagen

Zijn jullie ons al zat? Alweer een verhaaltje. We zitten nu nog in een appartement met wifi-verbinding, straks waarschijnlijk niet meer.. Dus daarom nu maar vast een kleine overdosis..

We hebben gisteren besloten dat het gebied hier niet echt te ontdekken valt zonder auto of ander vervoersmiddel. Daarom hebben we alvast wat research gedaan voor het huren van een auto. De moeder van Ash kwam op het idee om de auto niet alleen voor deze twee weken te huren, maar ook voor de twee resterende weken dat wij in Thailand zullen zijn (in verband met de 30 dagen visum). In het fantastische "MarcoPolo Thailand" boekje wat we hebben gekregen, staat de ultieme route door Thailand beschreven, waarin je bijna alle aspecten die het land te bieden heeft tegen zult komen. Deze route is zo'n 2800 km en eigenlijk zo goed als niet te doen zonder auto. Dus na een beetje discussiëren tot de conclusie gekomen dat dit wel ideaal zou zijn. Vooral als we dan al in Phuket de auto kunnen gebruiken, door het hele land cruisen en dan de auto in Chiang Mai (Noorden van Thailand) weer in te leveren, om daar op de eerste de beste vlucht te stappen naar Loas, Vietnam of Cambodja..

We hadden een poging gedaan om dit via internet te boeken, al laadde de pagina niet helemaal goed en begon het weer opnieuw. We wilden niet het risico lopen om per ongeluk twee auto's te huren, dus we vroegen Ms. Kung om het na te vragen bij de verhuurmaatschappij. Hier bleek dat het inderdaad niet gelukt was. Bummer.. Samen met Ms. Kung hebben we daarna verschillende pogingen gedaan om via diverse autoverhuurmaatschappijen een auto te huren. Het probleem bij de meeste bedrijven, was het returnpunt. Veel maatschappijen lieten het niet toe om het eiland Phuket te verlaten. We zijn toen al snel overgegaan op het contact zoeken met internationale bedrijven zoals Avis en Hertz. Eenmaal contact met Avis (bij de meeste bedrijven werd na een paar minuten de hoorn erop gegooid of werd de verbinding al verbroken zodra je Engels begon te praten) konden we een auto huren voor deze periode voor 17.000 baht voor de hele periode. Omgerekend nog geen € 500,00. Prima, voor 4 weken! Wel met alle verzekeringen en in ieder geval met GPS in het voertuig. Kwam de totaal prijs ineens op 32.000 baht! Bijna het dubbele! En dat terwijl we via internet bij dezelfde maatschappij rond de 20.000 baht uitkwamen, met dezelfde voorwaarden! Ook Ms. Kung was een beetje verbaasd dat je via internet goedkoper kon boeken dan als je rechtstreeks met het kantoor contact opnam.. Het enige nadeel van via internet boeken, was dat je de auto minimaal 24 (in dit geval zelfs 72) uur van te voren moest reserveren. Dat zou betekenen dat we de auto pas woensdagavond zouden kunnen ophalen/laten afleveren. Aangezien dit nogal een groot verschil in prijs was, hebben we besloten om voor deze komende dagen een lokale automaatschappij in te schakelen. In eerste instantie zou dit 1.100 baht per dag zijn + 200 baht per dag voor de GPS, totaal bedrag  3.900 baht voor drie dagen. Aangezien in het boekje ook staat dat alles in Thailand te onderhandelen valt, kwamen we uiteindelijk uit op een eindbedrag van 3.500 baht! Scheelt weer. En helemaal omdat de auto nog geen kwartier later voor de deur werd afgeleverd! Een ruime Honda City, maar wel met het stuur aan de rechterkant..

Dat dit even wennen is, bleek wel aan de rit die we daarna maakten. De Papa van Ash begon. Links rijden is het probleem niet, dat hebben we van de zomer nog geoefend in Engeland, maar het stuur aan de verkeerde kant! Gelukkig is de auto een automaat, want verkeerd om schakelen is helemaal raar! Het begon al voordat we überhaupt de oprit afreden, aangezien de ruitenwissers- en knipperlichtpookjes ook andersom zitten! Dus in plaats van het knipperlicht aan te zetten, gingen de ruitenwissers aan. Dit was de eerste keer, maar zal zeker niet de laatste keer zijn dat dit verkeerd gaat..

Na een tijdje kwamen we uit op een weggetje, wat uitreed op het strand. De weg hield gewoonweg op. Nou ja, prima plek om even uit te stappen. We waren aangekomen op Xana beach! (Het hondje is toch een beetje bij ons, haha) Het strand was heerlijk! Het liep heel stijl af en de enorme golven sloegen vrijwel direct dood. De water temperatuur was heerlijk warm. Een paar honderd meter verder was Xana Beach Club en voor we het doorhadden zaten Bas en de moeder van Ash al uitgebreid op een loungebank met de cocktail kaart voor zich. Wauw, hoe bedoel je, het ultieme vakantiegevoel! Het zand onder je voeten, de zon in je gezicht en een cocktail in je hand.

Na een heerlijk middagje in deze beachclub (waar we waarschijnlijk nog wel terug zullen komen, dit keer met zwemkleding en handdoeken), zijn we een stukje verder gaan rijden. We gingen op zoek naar een benzine pomp. Nog een heel avontuur aangezien de Highway bestaat uit twee enkelbaanswegen, met aan beide kanten gebouwtjes/parkeerplaatsen/scooterrijbaan. We kwamen na een tijdje weer in dezelfde straat als waar we gister hadden gegeten. Hier was ook een toeristeninfo. Althans, een standje met folders en een amper Engels sprekend Thais vrouwtje. Ze zei dat het volgende benzinestation een klein eindje verderop aan de rechterkant van de weg was. We hadden al eerder een klein benzinestationnetje gezien. Eén element met één slang met schreeuwerige, oude stickers. Ook nu zagen we een dergelijk stationnetje. 1 liter kost hier 53 baht. Omgerekend toch nog ongeveer € 1,55. Het mooie aan deze plek was dat je kon zien hoeveel benzine er nog in de tank zat, hoeveel je ging tanken (je moest eerst het geld erin gooien). Daarna kon je de slang in de auto hangen en vervolgens werd er afgeteld hoeveel liter er nog in ging. En dit ging me toch snel! Wauw, nee. Dat duurde echt een eeuwigheid. (zie filmpje)

Het mooiste was nog dat we toen we na een minuut of tien weer verder reden, dat er om de hoek een enorme Esso stond, waar de benzine slechts 34 baht per liter kostte. Dus. Ach. We hebben weer wat meegemaakt.

We konden weer rijden. Het is inmiddels donker geworden en dit rijdt toch een stuk ongemakkelijker. De wegen zijn zo goed als niet verlicht en de verlichting vanuit de gebouwen verschilt per gebouw. We zijn doorgereden naar Phuket Town, waar we de auto parkeerde naast een soort markt van allerlei eetkraampjes. Echt alles is te koop! Saté, worstjes, fruit, zoetigheden, aardappelballetjes, drankjes, mixjes en zelfs je scooter kon je laten repareren. En de prijzen zijn prima! 10 baht voor een sateetje en 20 baht voor 12 aardappelballetjes (omgerekend nog geen euro). En echt heerlijk eten! Zo hadden we voor nog geen euro per persoon een heerlijk voorgerecht gehad. Voor het hoofdgerecht zijn we bij het lokale restaurantje gaan zitten, waar Bas en de papa van Ash hebben genoten van een ultiem Aziatisch gerecht: Groene curry met varkensvlees of rundvlees. Lekker pittig zullen we maar zeggen..

Toen begon de spannende terugweg. Er staan op bepaalde kruispunten wel stoplichten, maar weinig Thai die zich daar ook maar iets van aantrekken. De scooters schieten van links naar rechts over de weg en rijden rustig 80 km per uur zonder helm met z'n drieën over een drukke weg! De auto's stoppen midden op de weg om linksaf te gaan of om te kijken waar ze zullen parkeren. De rotondes worden zonder pardon halverwege afgesloten om vervolgens een uur later weer open te gaan en de voetgangers schieten overal tussendoor. Wegversmallingen worden o.a. veroorzaakt door restaurants die een groter terras willen en minimaal de helft van de voertuigen voert geen licht. Een hele uitdaging dus.

Maar we hebben het gehaald. We zijn weer veilig in het appartement aangekomen en gaan zo lekker slapen.

Nog een klein weetje over Thailand: Ze geloven hier dat de geesten blijven rondzwerven op aarde. Als de geesten geen plek hebben om te blijven, zullen ze ongeluk brengen. Daarom heeft bijna iedereen een eigen geestenhuisje staan, waar de geesten kunnen verblijven. Daarnaast wordt er elke dag iets geofferd. Van een glas water tot een stukje fruit. Op feestdagen wordt er ook nog wel een hele gebraden kip geofferd!