Heenreis laatste stukje en aankomst appartement

De laatste vlucht hebben zowel Bas als Ash amper meegekregen. Al voor dat het vliegtuig was opgestegen, lagen beide al te tukken. We zaten nu in een A320, voor Mark, hier waren de stoelen 3-3 verdeeld, zonder eigen Multi Media Systeem.

Ook hier kregen we weer eten. We zaten nog hartstikke vol van de andere maaltijden! De stewardess kwam naar ons toe dat we een request hadden gedaan voor speciaal eten.. Uhh.. Oke? Het zal wel.. We kregen een bordje fruit in plaats van een warme maaltijd, BETER!! Druifjes, meloen, een heel smerig oranje achtig fruit?, een stukje ananas, hele vieze soort grapefruit, wit? en een stukje witte kiwi achtig? best lekker. Nadat we alsnog de helft hadden laten staan, kwam de stewardess weer langs met een normale warme maaltijd! NEEEEEE, we hoeven echt niet! Vriendelijk bedankt....

De rest van de vlucht ging heel erg snel. We werden pas weer wakker toen we al op de grond stonden. Vanuit hier gingen we uiteraard naar de bagageband. Ook dit is heel anders dan normaal, omdat het een binnenlandse vlucht is. Geen controle, what so ever. Er waren welgeteld twee bagagebanden, en wederom waren de gele zakken al vanaf ver te herkennen! Beetje raar alleen dat er een klein Thais (?) vrouwtje aan een van de zakken stond te trekken en te voelen. Bas ging er naast staan en keek haar alleen maar aan. Ze keek op en ow! Sorry en ze gaf de tas af. Ze was op zoek naar haar eigen tas en dacht wellicht dat er door de luchthaven iets omheen was gedaan?

Nou ja, we hebben ter plekke de gele omzakken eraf gehaald en netjes  in de tas gedaan. Er zat verder niets geks aan, laat staan dat er iets in zou zijn gestopt. Het was wel heel fijn om die rugzak weer op je rug te hebben. Je realiseert je dan toch ineens dat heel je hebben en houden hier voor de komende maanden in zit..

We liepen de hal in en bedachten dat we maar gewoon aan zo'n taxi balie een taxi zouden bestellen naar het appartement. We hadden gelukkig een kaartje meegekregen van thuis, met het precieze adres en een kleine routebeschrijving. Hierdoor merkte we al snel dat dit nog goed van pas zal komen. We moesten 700 Baht betalen. Omgerekend zo'n 20 euro. Nou ja, het zal wel. We hadden in Bangkok al gepind, dus we kunnen voorlopig even vooruit. We kregen een voucher en moesten naar buiten lopen, waar we in een taxi konden stappen. We werden aangesproken en naar een taxi begeleidt. Eenmaal in de taxi keken we onze ogen uit.. De elektriciteitdraden hangen in bosjes langs de weg, de advertenties van luxe villas staan naast de houten/golfplaten huisjes en de scooters worden door hele  families tegelijk bereden. Ze rijden hier links en ook het stuur zit aan de andere kant dan thuis. Er zijn drie banen, maar er wordt rustig met vier auto's naast elkaar gereden. We moeten nog maar even goed nadenken over of we scooters of een auto gaan huren/kopen.. Volgens de taxi chauffeur kost een scooter tussen de 30.000 en 60.000 Baht nieuw. Tussen de 900 en 1800 euro. Hmm..

Het appartement lag op zo'n 20 minuten van het vliegveld vandaan. We werden opgewacht door Ms. Kung, de contactpersoon van meerdere locaties hier in Phuket. Ze liet ons het huisje zien. Op zich een prima huisje! Ruime woonkamer met digitale tv, uitgebreide keuken met ijsblokjesmachine, drie ruime slaapkamers met ieder een eigen badkamer en een privé zwembad! Ook beschikt het huisje over Wifi, volledig airco systeem en lagen er al twee prepaid simkaartjes voor toeristen klaar!

Het enige nadeel, waar we op dit moment achter kwamen, was dat er aan het eind van de tuin een enorme bouwput was, waar ze volop aan het bouwen zijn. Zodra de deuren naar buiten open gaan, bevindt je je op een bouwplaats en kun je elkaar amper verstaan.. Echter hadden we hier op dit moment even geen boodschap aan en lagen we al snel te pitten op de bank.

Totdat de ouders van Ash binnen kwamen. Zoals we in het vorige verslag al zeiden, weet je het nooit met de bagage tijdens transfers.. De koffer van de mama van Ash was waarschijnlijk op Abu Dhabi achtergebleven. Deze werd op zijn vroegst de volgende dag pas met de volgende vlucht overgebracht.

Er was al een startersboodschappenpakket aanwezig in het appartement, dus we konden nog even een eitje bakken voordat we naar bed gingen.

De volgende dag hebben we eerst uitgebreid uitgeslapen. Reizen is vermoeiend! (we horen sommige mensen al denken: "Kom op, jullie zijn nog jong!") Daarna hebben we het zwembad maar even uitgeprobeerd. Bas heeft een nieuwe hobby gevonden. Er staat een boom met bloemetjes over het zwembad heen, waardoor er regelmatig blaadjes en bloemetjes in het water vallen. Bas heeft het zijn verantwoordelijkheid benoemd om het zwembad steeds schoon te scheppen met het schepnetje!

In de middag zijn we een stukje gaan lopen. Ash dr ouders waren in het donker aangekomen en hebben vrij weinig van de omgeving kunnen zien. Zo hebben ze bijvoorbeeld ook niet gezien dat er op zo'n 500 meter afstand een halve sloppenwijk staat! Wellicht niet helemaal een echte sloppenwijk, maar de huisjes die er staan, zijn volledig gemaakt van golfplaten, karton en een paar emmers. De mensen hier zijn nieuwsgierig en kijken je zonder schaamte aan en na. Een paar honderd meter verder was een kleine minimarkt, waar we wat drinken, eieren, suiker en koffie hebben gehaald. Veel meer was er niet. We zijn weer teruggelopen en kwamen tot de conclusie dat we maar beter een auto konden huren hier, aangezien de directe omgeving niet heel veel te bieden had.

Eenmaal terug in het appartement, was de bouw in volle gang. Wat een herrie! Dit was niet helemaal wat we bedacht hadden, vooral omdat het gebouw zo hoog was, dat de bouwvakkers ook zo de tuin in konden kijken, waar wij zwemmen en zonnen. We hebben contact opgenomen met Ms. Kung. Echter kon zij vanuit hier niets doen, en moesten we contact opnemen met Tenerife (hoofdkantoor). Hier maar even een mail naar toe gestuurd, want we hopen toch niet twee weken lang in de bouwherrie te moeten zitten...

Dat de mama van Ash haar koffer kwijt was, hebben we meer dan eens moeten horen. Ash dr kast werd geplunderd en ook de Papa van Ash moest eraan geloven. Het was dan ook een hele opluchting dat vlakvoor we de taxi in wilde stappen om op zoek te gaan naar een restaurant, de auto van het vliegveld aan kwam rijden met de koffer! Nou, de mama van Ash was helemaal blij!

We zijn met de taxi een klein stukje verder gereden, waardoor we in een soort winkelstraatje kwamen met diverse restaurantjes, een supermarkt, diverse spa's en andere gebouwen. We hebben in een groot restaurant, genaamd Chaba gegeten. Diverse typisch Aziatische voorgerechten gedeeld, en daarna ieder een eigen hoofdgerecht. Hmmm, hier kunnen we wel aan wennen! Uiteraard hoort er een lekkere cocktail bij en kunnen we het toetje ook niet overslaan.

Na nog even wat boodschappen te hebben gedaan, zijn we teruggegaan naar het appartement. Hier hebben we nog even een spelletje gespeeld, alvorens we lekker gingen slapen. Bas en Ash hebben gelijk even geprobeerd of de klamboe wel daadwerkelijk voor twee personen is, en hij past! No more MUGGEN!!