Einde en Begin...

De wekker ging al vroeg. We moesten om 10 uur het huisje verlaten, omdat de volgende gasten al om 12 uur zouden arriveren. Daarom hebben we de avond van te voren de tassen al gepakt. Het was nu de uitdaging om alles in Vosje de Tweede te krijgen. Twee grote harde koffers, twee kleine handkoffertjes, twee backpacks, een rugzak, een doos met drinken en de laatste boodschappen en twee paar wandelschoenen. O, en Kick-ker natuurlijk! Challenge accepted! Eén van de grote rode koffers kwam terecht in het midden op de achterbank, en de rest paste zowaar vrij makkelijk in de achterbak! Go Vosje de Tweede!!

Het is een rare, dubbele dag. De ouders van Ash vertrekken pas om 20.30 uur in de avond en we moesten dus al vroeg het huisje uit. We hadden afgesproken dat we ze wel al wat eerder op het vliegveld zouden afzetten, omdat we het liefst voor het donker op onze eerste bestemming waren. Dit betekende dat we rond vier uur al weg zouden rijden op het vliegveld.

Maar tot die tijd moesten we elkaar nog zien te vermaken. Daarom zijn we eerst gaan ontbijten. Dit wilde we doen bij de Black Cat, waar we een paar dagen eerder hadden gedineerd. Beetje jammer alleen dat die pas om half 12 open ging, en het op dat moment vijf over 10 was... Daarom maar bij een ander gegaan die wel open was. Na het ontbijt, het was inmiddels kwart over elf, moesten we iets verzinnen om de tijd te overbruggen. We zouden naar het strand gaan. Of weer terug naar Nikki Beach, of naar Xana Beach, wat dichter richting vliegveld lag. Xana Beach it was. Nee, toch niet, want de navigatie stuurde ons een hele rare weg in, waar we naar links moesten (terwijl er geen weg was) en uiteindelijk weer op de hoofdweg uitkwam.

Tja, toen kwamen we Noa Klao Beach (of iets in die richting) tegen, waar het heerlijk rustig was met een super zee waarbij de golven zeker een meter tot anderhalve meter hoog waren. Leuk! Hier konden we ons wel vermaken. Restaurantjes aan de andere kant van de weg, een lekker zonnetje en dus die heerlijke zee. De eerste uitdaging was om alle zwemspullen te voor schijn te toveren, aangezien alles natuurlijk ingepakt was. Gelukkig bleek het uiteindelijk makkelijker dan gedacht en waren we al snel op het strand. Met de super handige sneldrogende handdoeken van Bash hadden we ook nog iets om op te zitten.

Het was zo rustig dat we het aandurfden om de spullen vanuit de zee in de gaten te houden. En het water was fantastisch! De golven namen je mee en de temperatuur was echt om van te houden! Zelfs toen het begon te regenen bleven we lekker dobberen. Alleen de spullen even op een droog plekje gelegd.

Na een tijdje waren we wel klaar met het zoute water en zaten we te bedenken wat handig was. De ouders van Ash hadden natuurlijk die avond nog een lange reis voor de boeg en we hadden in de tussen tijd niet echt de mogelijkheid om het zout van ons af te spoelen. Totdat Bas ineens een zwembadje ontdekte tussen twee huisjes en een restaurant. Een simpele vraag leidde er toe dat we bij het restaurant gingen zitten en zo het water in plonsten! Het zwembad was nog geen twee meter breed en zo'n vier tot vijf meter lang (in een raar bochtig ontwerp tussen de gebouwtjes door) en het allergekste was dat het badje wel drie meter diep was!

Na hier heerlijk de rest van de middag vertoeft te hebben, begon het rond een uurtje of drie onwijs hard te regenen! Echt een giga hoosbui! En in plaats van dat het na een minuut of tien weer ophield, bleef het maar doorregenen. In de toiletten liep het in straaltjes langs de muren en viel er elke twee seconden een druppel op je kop! Het was voor ons echter wel tijd om richting vliegveld te gaan, dus de auto dichterbij gehaald en in de achteruit half het restaurant in gereden, zodat we de spullen droog konden inladen.

Op weg naar het vliegveld. De navigatie was er niet helemaal bij vandaag, want ook nu stuurde hij ons een weggetje in wat eigenlijk niet echt een weggetje was. Het modderige pad vol gaten, plassen en buffels langs het pad leidde uiteindelijk naar een huis. Waar we maar gekeerd zijn en weer terug gereden zijn naar de weg waar we vandaan kwamen. En ineens wist de navigatie het blijkbaar wel weer, want nog geen tien minuten later stonden we op het vliegveld.

Hier hebben we eerst geregeld dat we de auto kunnen inleveren in Chiang Rai in plaats van Chiang Mai (zie vorig verslag) wat gelukkig geen problemen gaf. De gasten van Avis dachten al dat we de auto weer wilde omwisselen, dus boden ze al verschillende andere auto's aan, maar dat was nu niet nodig! Vosje de Tweede doet het prima! We konden de auto er even laten staan, om de ouders van Ash af te zetten. Nog een laatste bakje cappuccino en toen was het moment daar...

Na dit toch wel moeilijke afscheid ging de reis van Bash toch echt beginnen! Onze eerste stop, Poseidon Bungalows, Khao Lak! Iets langer dan een uur rijden aan de westkust net op het vaste land van Thailand. Onderweg hebben we de auto maar even volgetankt (dit keer wel bij een gewoon tankstation waar de benzine slecht 34,27 baht per liter kost, ongeveer 83 cent) Over de brug heen naar Thailand vasteland en een prima weg, waar je continu 80 km/u kon rijden. Totdat we plotseling moesten remmen en de hele weg stil stond. Er was blijkbaar een ongeluk gebeurt en een takelwagen blokkeerde de weg. Zoals we tot nu toe wel gewend zijn, stonden we al snel aan alle kanten ingebouwd met andere auto's en scooters, die geen geduld hadden om rustig in een rij te wachten. Een paar minuten later was de weg weer vrij en zagen we wat er ongeveer gebeurd moest zijn. Een pick up truck en een vrachtwagen leken frontaal tegen elkaar opgeklapt te zijn, daar waar de pick up truck zijn voorwiel miste en de vrachtwagen schuin in de sloot lag. Dit was het eerste echte ongeluk wat we tot nu toe gezien hebben en het was dus nogal een heftige!

Een paar kilometer verderop was het toeritje naar de bungalows. Het was inmiddels donker geworden en de weg was onverlicht. Gelukkig was de weg nog vrij breed en konden we rustig doorrijden. Ineens staat Bas vol op de rem. Wat was dat? Een klein stukje terug in de achteruit. Aan de rechterkant in het weiland/grasveld stond een olifant! Heel rustig te scharrelen en te eten! Kicken!!

Toen we aankwamen bij de Bungalows werden we verwelkomd door Bibi, een Duits vrouwtje met een bril en hoofddoekje op. We hadden bungalow nummer 7. Gelijk even gevraagd of we eventueel nog een nachtje konden bijboeken. Dit was geen probleem. Dat zouden we de volgende dag wel beslissen, als we de omgeving in het licht hadden gezien.

De houten bungalow is ongeveer 3 bij 3 meter groot. Er staat een bed. Een badkamer van 1 bij 1 met een wc, wastafel en een douche die je alleen normaal kan gebruiken als je op de wc zit. Het huisje het wel een raam, maar geen raam. Gelukkig wel een hor ervoor. Tussen de planken zitten regelmatig gaatjes en in de badkamer waren deze gaatjes dichtgeplakt met ... ducttape!  De klamboe geïnstalleerd en daarna lekker een hapje gaan eten in het restaurantje. Hier ontmoetten we een ouder stel, wat hier al vaker was geweest. Hun dochters waren op een driedaagse snorkeltocht en zij zouden zich er de volgende dag bijvoegen.

Na het eten hebben we even heerlijk op het "balkonnetje" gezeten van ons huisje met een biertje. Totdat er ineens een stel Nederlanders voorbij kwam. In the middle of nowhere, Nederlanders! (wellicht omdat we dit adres uit het boekje hadden wat overal in Nederland te koop is... ) Even met hen staan praten en daarna afgesproken dat we na dat zij gegeten hadden, gezellig een drankje zouden gaan doen. In de tussentijd hebben wij, voor zover mogelijk, de omgeving een beetje ontdekt. Met onze hoofdlampjes op! Vet handig!

Ongeveer een uurtje later kwamen we terug in het restaurant, waar we ons bij Arjan en Petra voegde. 28 en 29 jaar oud uit de omgeving Arnhem en Nijmegen. Zij waren bijna drie weken in Myanmar geweest en zouden hier nog ongeveer een week zitten, voordat ze terug gingen naar Nederland. Onder het genot van een biertje en een cocktail hebben we tot  een uurtje of twaalf zitten kletsen. Daarna zijn we rustig aan naar bed gegaan. 

Als je in bed ligt, hoor je niets anders dan de golven in de zee. Het is heel apart. En het maakt een herrie! Het paadje op weg naar het huisje was verlicht met een aantal lantaarntjes, maar deze gingen om 12 uur uit. Toen was het écht pikkedonker! Raar, maar wel heel erg rustgevend..

Vanmorgen werden we rond half elf wakker en zijn we eerst lekker gaan ontbijten. We hebben toch maar een extra nachtje bijgeboekt. De rest van vandaag gaan we lekker relaxen op het strand en bij het zwembad. Morgen zien we wel weer verder...

xx Bash