Tiger Kingdom

We hadden gisteren bedacht dat we ons ritme maar een beetje aan moesten passen, aangezien we tot nu toe steeds pas rond half twee 's nachts naar bed gingen om 's morgens pas rond het middaguur weer op te staan. Vanaf morgen! Want vandaag is het alweer niet gelukt.. Althans, het was kwart over elf, al een hele verbetering haha!

Vandaag gingen we naar Tiger Kingdom, een speciaal tijgerpark waar je bij verschillende tijgers kan om ze te aaien en foto's te maken! Maar voordat we daar kwamen, kregen we nog een flinke uitdaging voor onze kiezen. Gisteravond hadden we het adres van de Tiger Kingdom al opgeslagen op de GPS, dan konden we gelijk wegrijden. Jammer genoeg dacht de GPS daar vanmorgen anders over, want die weigerde alle dienst. Challenge accepted!

Dit keer mocht de mama van Ash rijden, want zoals elke vrouw, had ze de vorige dagen genoeg commentaar geleverd aan de andere chauffeurs. Ze mocht dus even laten zien of ze het zelf zo goed kon... Bas werd aangesteld tot officiële Navigator, aangezien de rest een richtingsgevoel van een aardappel heeft. (Goh, van wie zou Ash dat toch hebben...)

Dat Bas de juiste man op de juiste plek was, werd nog niet direct duidelijk, want we hadden blijkbaar een verkeerde kant gekozen op een groot kruispunt. We kwamen op een onverhard weggetje terecht met allerlei gaten, takken en honden op de weg. Het bleek dat deze doodlopende weg uitkwam bij een National Park met een waterval. We konden voor 200 baht per persoon naar binnen. Na een kort overleg besloten we dat we het de tijd niet waard vonden en liever naar de tijgers door wilde rijden. Op dat moment zegt de bewaker 100 baht?! Dus zelfs over toegangskaarten kun je onderhandelen!

Daarna waren we al snel WEL op de goede weg, want Bas had de GPS op zijn telefoon aangezet! Lang leve Thaise prepaid simkaartjes! We beginnen een beetje te wennen aan de rijstijl van de Aziaten, want het gaat aanzienlijk makkelijker dan een paar dagen geleden. We hebben wel wat nieuws ontdekt met de scootertjes, namelijk een kinderstoeltje! Gemaakt van een bamboeachtig materiaal tussen de benen van de bestuurder in, met de handjes op het stuur! Super schattig!

We reden al snel meer land inwaarts, want de begroeiing werd meer bebost en heuvelachtig. Ook het aantal weg opbrekingen was een stuk groter in dit gebied dan in het gebied van het appartement, daar laten ze gewoon de gaten in de weg zitten en rijden ze er wel omheen. Van het ene op het andere moment stonden we in de file! Na een tijdje trok de hele rij en één keer op, waarna we er al vrij snel achter kwamen waardoor de file werd veroorzaakt. Een enorm kruispunt, waarbij de stoplichten per rijrichting ongeveer twee minuten op groen stonden, waardoor je dus zomaar zes minuten moest wachten om te hopen dat je met die lading groen mee kon, anders stond je weer dezelfde tijd stil. We stonden na de tweede keer groen licht vooraan. We vroegen ons dit keer af of we ons nu wel aan het stoplicht moesten houden, aangezien op andere punten je gewoon moet gaan als je kan. Dat we hier maar bleven wachten, leek ons verstandiger, aangezien de middenberm compleet in beslag genomen werd door de rij verkeer die op dat moment groen licht had. Wist je dat er bij bijna elk stoplicht een tellertje naast het licht staat met hoeveel seconde het licht nog op rood (of groen) blijft staan? Dat is handig, want als de teller nog op een seconde of vijf staat, kan je al beginnen met optrekken!

Op de weg die volgde konden we lekker doorrijden. We reden met een snelheid van een kilometertje of 80, toen we daar ineens VOL in de remmen moesten! Er waren een stel koeien losgebroken! Die op hun dooie gemakje de snelweg overstaken! Het eerste tweetal was de weg overgestoken, terwijl een ander paar nog rustig aan de kant van de weg stond te grazen. Wellicht dat de bestuurder van de vrachtwagen verderop de koeien te laat had gezien, want die lag ondersteboven in de sloot.

Na deze spannende wending tijdens de rit, kwamen we daar aan bij TIger Kingdom! We verbazen ons steeds weer opnieuw over de banen die de Thai hier hebben. We werden verwelkomd door een aantal dames van "Customer Relations". Zij lieten zien wat voor pakketten er mogelijk waren. Je kon kiezen tussen de kleinste tijger (2-4 maanden oud), een kleine tijger (5-10 maanden), een medium tijger (11-15 maanden) of een big tijger (16-36 maanden), met of zonder fotograaf en elke denkbare combinatie. Als je hier je keuze had gemaakt, werd dit op een papiertje geschreven, waar na je door mocht naar de volgende balie. Hier zaten een stuk of 6 tot 8 dames om af te rekenen. Vervolgens stonden er een stuk of drie personeelsleden bij de deur om de "Tigerzone" in te gaan. Net voordat je de Tigerzone in ging, was een balie waar je foto's op CD kon laten zetten. Ook hier geen gebrek aan personeel. Tja, zo kunnen we de werkeloosheid in Nederland ook wel oplossen...

Eenmaal in de "Tigerzone" kon je naar de diverse tijgerverblijven.  De meeste tijgers zaten vooral per twee in een verblijf. En wat zijn ze schattig!!! We werden bij de kleinste tijgertjes opgevangen door een stuk of 5 personeelsleden. We moesten onze handen wassen en kregen andere slippers aan. De veiligheidsinstructies werden nog even benoemd en een simpele tekening van een tijger met een tekstballonnetje "Hi, my name is Tony" werd aangeduid waar je de tijgers wel en niet aan mocht raken. Zo moet je altijd achter de tijger blijven, dan zal hij je nooit als gevaar zien. Het liefst worden ze over hun buikje geaaid en niet zachtjes, maar juist een beetje hard! Ook werd er bij verteld dat het nog steeds katachtigen zijn, die zo rond de 18 uur per dag slapen. Dat ze van slapen houden, was wel duidelijk, want ze lagen rustig te soezen terwijl al die gekke toeristen ze aaiden en de gekste posities innamen om leuke kiekjes voor thuis te kunnen schieten. De Thai stonden een beetje met elkaar te geiten en ik had af en toe de indruk dat dat niet over de tijgers ging... Ze voelen heel zacht, maar tegelijk hebben ze hele harde haren!

Na de allerkleinste mochten we ook bij een iets grotere tijger. Deze lag languit op een tafel. Dat ze het lekker vonden om over hun buikje geaaid te worden, bleek wel, want toen Ash aan het aaien was, ging ie er uitgebreid voor liggen! Echt super gaaf! Hij (ja, dat was duidelijk te zien) legde zijn poot zelfs tegen Ash dr arm voor steun, zo lekker vond ie het! Na onze tijd met deze kleinere tijgers, mochten we ook nog bij de allergrootsten. Deze beesten zijn echt enorm! De poten van de kleintjes zijn al net zo groot als je hand, laat staan zo'n poot van een grote tijger! Deze had er echter minder zin in, want hij ging tegen het hek aanliggen en bleef stoïcijns de andere kant op kijken! Hij dacht bekijk het maar, ik sta op genoeg foto's voor vandaag! Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat wij stoppen met aaien! Wat een magische dieren... Na onze tijd met de tijgers gingen we terug naar het bargedeelte, waar je uit keek op een ander buitenverblijf van de grote tijgers. Ze hadden hun eigen zwembad, die ze niet alleen gebruikte om in te zwemmen en af te koelen, maar ook als grote kattenbak. Dat ziet er stom uit! Zo'n grote kat, op de rand van het zwembad, in poeppositie, waarbij de drolletjes één voor één naar beneden vallen en rustig verder dobberen terwijl aan de andere kant de tijger heerlijk ligt te poedelen. Tja, ach. Het is maar wat je lekker vindt.

Dat de verzorgers het wel naar hun zin hebben in de tijgerverblijven, blijkt wel aan het feit dat ze steeds opnieuw de speeltjes pakken om niet alleen het publiek, maar ook de tijgers te vermaken. En op dat moment zijn die grote tijgers echt net kleine onbenullige poesjes! (ZORRO! <3)  Dat konden we natuurlijk niet voor jullie achter houden (zie filmpje!).

Na deze fantastische middag met de tijgers, was het tijd om richting vliegveld te rijden, waar we de volgende huurauto op zouden halen. Kleine reminder, we hadden eergister via internet een auto gehuurd voor een langere periode, maar dat kon niet per direct, daarom dat we de Honda City voor drie dagen hadden gehuurd, wat wel per direct kon. We hadden de auto gehuurd via rentalcar.com waarbij de beste prijs wordt geboden door verschillende agencies. Dat lijkt af en toe nog wel eens fout te gaan, aangezien we in de eerste bevestiging te horen kregen dat het via Hertz ging, en een halve dag later ging het ineens via Avis. Nou ja, allebei wereldwijde organisaties, dus zal wel goed zijn.

Op het vliegveld lijkt het net alsof je op een mierenhoop bent beland. Overal mensen, auto's, taxibusjes en bagage. Om bij de balie van de Avis te komen, moesten we eerst door een douane (handig als je alleen een klein tasje bij je hebt, gaat lekker snel) waarna we bij de balie kwamen. De balie bevond zich in een achteraf hoekje, met een tafel, twee stoelen en een kartonnen doos als prullenbak. Achter de tafel zat een tweetal die op zoek gingen naar onze reservering. Toen ze deze niet konden vinden, vroegen ze via een gat van 10 bij 30 cm in de muur aan een collega om andere papieren. Wauw. Dat was apart. Eenmaal gevonden en alle papieren ingevuld, bleek dat er geen GPS bij stond, terwijl we dat toch duidelijk aangegeven hadden. Wat bleek, we hadden het wel aangegeven, maar dit kon alleen als speciaal verzoek worden ingediend en zat dus nog niet in de prijs inbegrepen. Of we nog even 5685 baht wilden betalen voor de GPS (een kwart van de totale huurprijs!) Hmm. Omgerekend ruim 80 euro. Daar kan je net zo goed een nieuwe voor kopen! En vandaag hebben we ook de hele dag onze weg prima kunnen vinden via de GPS van de telefoon, dus waarom 5683 baht betalen, als we ook 300 baht aan beltegoed op de telefoon kunnen zetten, met hetzelfde resultaat?!

We hebben nu een Toyota Vios (in plaats van een Honda Jazz) en deze is eigenlijk vergelijkbaar met de Honda City die we deze eerdere dagen hadden! Prima formaat! Mochten we de komende weken een keer geen hostel kunnen vinden, kunnen we altijd nog in de auto slapen!

Vandaag hebben we gegeten in een restaurantje op steenworp afstand van het appartement. We hadden het al eerder zien liggen, het zag er gezellig uit met de lampjes en de sfeer. Het eten was prima! En de cocktails waren zoals we eerder al hadden gemerkt, met voldoende alcohol!

De eigenaresse vertelde ons dat ze hiervoor een restaurant op het strand had, en dat ze daar goed geld verdiende! Totdat het leger kwam en het land gewoon opeiste. Voorheen was de regering heel erg corrupt en zat de maffia overal. Vooral restaurants werden als dekmantel gebruikt. Het leger heeft ervoor gezorgd dat de regering werd afgezet en is zelf gaan regeren. Daarbij hebben ze verschillende pogingen gedaan om maffia praktijken op te doeken. Daarbij konden ze geen onderscheid maken in welk restaurant wel en welke ze niet zouden onteigenen. Daarom was iedereen de pineut. Het vrouwtje vertelde dat ze liever de tsunami had dan het leger. Want de rotzooi van de tsunami had ze binnen een jaar weer opgebouwd, terwijl het leger echt alles afnam. Heftig! Sinds kort is er een nieuwe regering aangesteld, die zegt corruptie en maffia te willen tegen gaan, maar of dat ook zo is, moet nog blijken...

En daarmee sluiten we vandaag af.. Iets om over na te denken..

xx Bash