Indonesia, you already stole our hearts!

Terwijl we over de zee vliegen en de eerste glimpjes van Bali in zicht komen, beginnen onze hartjes sneller te kloppen. We hebben er weer zin in!

Juliette, een vriendin van thuis, staat ons al op te wachten als we naar buiten lopen, super leuk! En aangezien we het wel hebben nagelaten om wat voor de komende dagen te plannen, laten we ons meevoeren door een enthousiaste Juliette die ons van alles verteld over de plek waar zij zo op haar plek is. De chauffeur, waar we de naam jammer genoeg niet van hebben opgeslagen, bracht ons via de chaotische smalle wegen op het eiland naar het stadje Lovina in het centrale noorden van het eiland. Wat is het heerlijk om weer terug te zijn in Azië!

De tropische temperaturen, de chaotische wegen, de palmbomen, het blauwe water, de rommelige hutjes als huizen, streetfood en de mensen, dingen die misschien voor enig ander niet veel betekenen maar voor ons een hele andere wereld zijn dan thuis. We stopten bij een "restaurantje" waar je geen keuze had, ze serveerden alleen Babi Guling, varkensvlees met rijst, en het was heerlijk! Na die twee maanden in Australië en Nieuw Zeeland waren onze monden en magen niet helemaal meer voorbereid op de pittigheid, maar de smaak waren we absoluut nog niet vergeten! Jammie!

Na ruim drie uur in de auto gezeten te hebben, onder het genot van heerlijk geklets over thuis en over het eiland met Juul, waren we eindelijk aangekomen in Lovina. We hadden nog geen hotel geboekt, dus we liepen gewoon naar binnen, na vier hotels en kamers gezien te hebben, besloten we toch weer terug te gaan naar de eerste, de mooiste en duurste. Maar ach, we gingen genieten! En of je nou 20 of 40 euro per nacht uitgeeft, terwijl je bij de duurdere een veel zachter bed had en een prachtige badkamer, was voor ons de keuze snel gemaakt.

Na een welkomstdrankje in het restaurant en even rustig bijgekomen te zijn, liepen
we met Juul mee naar haar vrienden bij de duikshop. Hier werden we voorgesteld aan de eigenaar, twee instructeurs en een andere chauffeur. Sorry Juul, normaal is Ash best goed in namen, maar deze lijken allemaal zoveel op elkaar! We namen voor de deur plaats, waarbij we gelijk verwelkomd werden in de Indonesische gezelligheid. Eén van de gasten had een gitaar bij zich, en zo te merken had hij die wel vaker, want zodra hij begon, werd hij bijgevallen door de rest. Samen met een shotje Arak (lokale rijstwijn) aangelengd met tonic wat steeds maar rond ging, werd het een gezellige avond! Na een poosje waren we er een beetje klaar mee, het vliegen en het tijdsverschil maakte dat het voor ons voelde dat het rond drie uur 's nachts was in plaats van negen uur 's avonds. We namen Juul nog wel even mee voor een duik in het zwembad voor het slapen gaan, heerlijk! Snel even douchen en het bed in.. We moesten de volgende dag weer op tijd opstaan, want we zouden om acht uur alweer vertrekken, we gingen duiken!

Na een heerlijke nachtrust in een fantastisch bed, met een uitstekende douche in een mooie badkamer op een prachtig resort met een lekker ontbijtje op, waren we klaar voor een nieuwe dag! We liepen naar de duikshop, stapten in de auto en gingen op weg. De gitarist van de vorige avond was onze Dive Master en ook Juul ging gezellig mee duiken. Na ruim anderhalf uur rijden, naar het westen van het eiland dit keer, kwamen we aan bij het haventje waar we op een klein bootje stapten. Nog een kleine drie kwartier later waren we op onze bestemming. Voor de kust van Menjagan Island, een onbewoond eilandje wat tot National Park behoorde. Gear aan, Buddy check, het water in, nog even een paar opfrisoefeningen en we gingen naar beneden! Wauw! Wat een verschil met Vietnam! De visibility was een stuk meer, in plaats van 8-10 meter konden we zeker 15-20 meter ver kijken! We zwommen langs een enorme klif wand die volgegroeid was met koraal en waar ontelbaar veel visjes rondzwommen. Boven ons werd het water lichter naarmate je hoger komt en onder ons werd het donkerder. De bodem was zeker nog 30-40 meter onder ons, maar gelukkig hadden we de klifwand om ons te oriënteren. Wat een mooie kleuren en wat een leuke visjes! Scorpionfish, Crocodile fish (had Juul ook nog nooit gezien, terwijl ze hier de afgelopen twee maanden toch zeker 20 duiken had gemaakt), zeesterren, een hele school Jackfish, Batfish, Triggerfish, Parrotfish, Trumpetfish, iets wat leek op een kleine haai maar Ash de enige was die dat gezien had, dus het ook niet zeker weet, en nog veel meer. We bleven ongeveer 40 minuten onder water voor we terug naar boven gingen. Er was een, voor ons doen, behoorlijke stroming en dat was bijna niet mogelijk om tegenin te zwemmen. Daarom had onze instructeur ervoor gekozen om gewoon met de stroming mee te gaan, zodat de boot ons aan de andere kant van het eilandje kon oppikken. Het enige waar hij niet zo goed over had nagedacht, was dat de boot ons niet kon zien omdat hij om de hoek was!

Het was op zich geen ramp, want we konden allemaal drijven met onze BCD's (vesten die je kan vullen met lucht) en we hielden ons vast aan één van de ankerpunten/boei voor de boten. Alleen werden de golven steeds ruiger en begon het toch wel aardig lang te duren. Gelukkig kwam er een andere boot langs, die al vol zat, maar in ieder geval onze kapitein kon waarschuwen. En daar kwam hij hoor!

We voeren terug naar het eilandje waar we de meegebrachte lunch lekker opsmikkelden. Heerlijke fried rice, die ze hier Nasi Goreng noemen, jammie! En het tripje was nog niet afgelopen, want na de lunch en een lang genoege pauze gingen we nog een keer het water in, alleen dan op een plek met minder stroming aan de andere kant van het eiland. Tegen de tijd dat onze lucht alweer bijna op was, bracht onze instructeur ons weer naar het wateroppervlak. Maar omdat Juul al een stuk ervarener was dan wij, had zij nog ruim 110 bar over van de 200 bar tank. (Wij zaten rond de 50 bar, de veiligheidsgrens die je aanhoudt om weer naar boven te gaan). Daarom bleef zij heel even alleen beneden, totdat de instructeur ons naar boven had gebracht en hij zelf weer naar beneden ging. De kapitein hielp ons met de spullen en wij bleven nog even snorkelen rond de boot. We lagen namelijk vrij dicht bij land, waardoor er kleinere riffen op slecht anderhalve meter diepte waren, die we dus makkelijk konden zien.

Tegen de tijd dat Juul en de instructeur weer naar boven kwamen, was het behoorlijk gaan regenen. Op de omliggende eilanden onweerde het stevig en zodra iedereen weer aan boord was, begonnen we snel aan onze terugweg. Het water kwam met bakken uit de hemel, het leek wel alsof er een kraan open was gezet. En het was nog koude regen ook! Nat waren we toch al van het duiken, maar dat was warm water geweest! Als verzopen katten kwamen we terug in de baai aan, waar het inmiddels was gestopt met regenen. Maar door de enorme regenbui was het piertje onder water komen te staan, dus waadden we terug naar de kant. Ach, het was weer een leuke dag geweest en nu konden we heerlijk onder een warme douche springen.

Na de terugrit trokken we ons even rustig terug om bij te komen en wat foto's up te loaden onder het genot van een cocktailtje aan de bar. Het was zo rustig dat we de enige waren tegenover vier man personeel, het is wel weer duidelijk dat het er hier heel anders aan toe gaat dan in Nederland, maar ach. En terwijl we daar zitten zijn ze bij de duikshop in volle gang bezig om het diner voor die avond klaar te maken, Juul's afscheidsfeestje omdat ze overmorgen helaas weer terug naar Nederland vertrekt. Daar waren wij ook voor uitgenodigd en natuurlijk hadden we die aangenomen.

Maar voor we daar heen gingen, was de stroom uitgevallen. Volgens een andere dame aan de bar was dat omdat ze bezig waren om naar een nieuwe energiecentrale te gaan en dat alles nu dus omgezet werd en het zou nog tot vanavond duren. Nu was het wel handig dat er zoveel personeel liep, want binnen de korste keren was het restaurant veranderd in een zee van kaarsjes en hing er een fantastisch romantische sfeer.

Ook bij de duikshop stonden overal kaarsjes en de sfeer was gezellig. Er waren meer mensen dan de vorige avond en opnieuw werden we voorgesteld en konden we de namen niet onthouden, alleen Made en Buda, omdat we Made de vorige dag al hadden gezien en Buda omdat het zo'n opvallende naam was. Het diner werd geserveerd, tonijn op verschillende manieren. Onze duik instructeur was verantwoordelijk voor de pittige soep met stukken tonijn en minimaal 20 chilipepers erin, Made en een aantal andere hadden de saté gemaakt van tonijn, kokosnoot en verschillende kruiden en specerijen. Dan waren er nog moten tonijn in een heerlijke marinade en alles werd geserveerd met witte rijst en sambal. Echt een Balinees feestmaaltje! En inderdaad lekker dat het was! Bas had een beetje enthousiast zijn soep en een flinke schep sambal door zijn maaltje heen gedaan, waardoor hij zat te transpireren als een malle, maar hij vond het heerlijk. En de rest vond het alleen maar prachtig om te zien hoe wij met die pittigheid omgingen...

Na het eten verplaatsten we weer naar de voorkant van de duikshop waar opnieuw de gitaar tevoorschijn werd gehaald. Ook had iemand een drumbox bij zich waardoor het entertainment voor de avond compleet was. Met alle mensen die meezongen was het een gezellige boel, waar Juul een beetje stilletjes bij zat te kijken. En we snappen haar meer en meer. De mensen hier zijn zo gastvrij, hoe meer zielen hoe meer vreugd is hier absoluut van toepassing. Ook wij voelen ons al helemaal opgenomen, ondanks dat we negen van de tien keer geen idee hebben waar ze het over hebben. Wat een heerlijke dag, wat een heerlijk eiland en wat een super leuke mensen.

En terwijl we het daar zo gezellig hadden met de "Lovina Boys", hadden ook andere toeristen de aanwezigheid opgemerkt. Regelmatig bleven er mensen staan kijken of kwamen er zelfs bij zitten! Helemaal leuk!

We namen afscheid van Juul en gingen naar bed. Het was al rond enen en om vijf uur ging de wekker weer, want we moesten de boot halen die ons naar de Gili eilanden zou brengen! Dezelfde chauffeur die ons had opgehaald, zou ons ook wegbrengen en ondanks dat hij het net zo laat had gemaakt als wij, zag hij er weer fris en fruitig uit, terwijl wij amper onze ogen open konden houden. Na ruim twee uur rijden kwamen we nu uit op het Oostelijke puntje van Bali, we hebben in die anderhalve dag toch bijna het hele eiland doorgecrosst! Daar haalden we onze boottickets en moesten we toch nog anderhalf uur wachten. Want in plaats van dat de boot om acht uur zou vertrekken, vertrok deze pas om half tien. Nou ja, beter te vroeg dan te laat.

Het bootje bracht ons naar het tropische paradijsje Gili Trawagan, één van de drie Gili eilanden. En het was echt een paradijsje! Het strand hagelwit, het water helderblauw, de palmbomen straalden ons tegemoet. Op de eilanden zijn geen auto's, maar fietsen en wagens met paarden ervoor. We hadden na een lange zoektocht van te voren een resort geboekt en daar liepen we heen. We hadden nog even de twijfel of de foto's niet mooier waren dan in het echt, maar toen we het resort opliepen was het net zoals de plaatjes! Een prachtig drielevel zwembad met poolbar (een vereiste van Bas!) een mooie lobby waar we direct een welkomstdrankje aangeboden kregen en na een klein kwartiertje wachten werden we naar ons hutje gebracht. En wat voor hutje! Aan de voorkant hangt een hangmat, staan twee stoeltjes en een tafel en een enorm ligbed, als je via het trapje naar boven loopt, kom je nog twee ligbedden tegen en open je de deur van de slaapkamer waar een heerlijk zacht bed ons staat op te wachten. Een koelkastje, tv en safetybox, alles is aanwezig. De deur achterin de kamer leidt naar een trapje naar beneden, waar de open lucht badkamer zich bevindt. Een toilet, wastafel en het beste van alles, de buitendouche waar je in je nakie onder de hemel staat te douchen, wauw!

Het duurde niet lang voor we onze kleding hadden geruild voor onze zwemkleding en al even snel lagen we in het zwembad. Het was heerlijk weer en voor we het wisten lagen we te slapen in het brandende zonnetje. Wat een leven, hier kunnen we wel aan wennen!

xx Bash