OLIFANTENTOUR!

Maar eerst nog vliegen! De wekker ging lekker vroeg, om 3.30u al, want onze vlucht ging om 6.05u. Hup hup in de taxi, tassen inchecken, door de douane (waar ze zo goed aan het opletten waren dat we een anderhalve liter fles met water gewoon door de douane heen kregen?!) en een koffietje scoren. We vlogen met Nok Air, een maatschappij die snaveltjes op vliegtuigen tekent! Super leuk! De vlucht duurde zeker vijftig minuten en was zelfs inclusief snack en drankje, nice!

Op het vliegveld werden we al opgewacht door Nathalie, een Duitse dame die voor de Elephant Special Tours werkt. Samen met een Thaise chauffeur werden we door Chiang Mai gereden en haalden we nog een stel en een familie met een zoon op. Van de rest van de rit naar het kamp hebben we beide amper wat meegekregen, we lagen te slapen.

Eenmaal in het kamp kregen we onze kamer toegewezen (we hadden een hele bungalow voor onszelf!) en werd het programma voor de dag verteld. We gingen naar het kamp waar de olifanten verbleven en kregen onze eerste introductie. Roger (onze gids) vertelde dat zijn vader dit bedrijf een jaar of 12 geleden had opgezet en dat hij het nu samen met zijn vader runde. Hij vertelde het verschil tussen de Afrikaanse en Aziatische olifant (o.a. grootte, dikte van de huid, hoogste punt Afrikaans is hoofd en Aziatisch is rug, aantal teennagels en grootte van de oren) en de geschiedenis van de olifanten in Thailand.

Zo'n 30-40 jaar geleden bestond Thailand nog voor 90% uit jungle en bossen. Door de houtkap, waarbij olifanten heel veel gebruikt werden voor het verslepen van het hout, bestaat nu nog slechts 20% van het land uit jungle en bossen. In 1998 is de houtkap verboden en werden de olifanten eigenlijk "overbodig". Ze brachten immers geen geld meer in het laatje. Daarom worden veel olifanten nu voor toerisme gebruikt, om toch nog geld te kunnen verdienen. Even voor het idee, een olifant koop je voor ongeveer € 50.000,- (afhankelijk van leeftijd en staat). Een olifant eet zo'n 200 kg aan voedsel per dag en poept minimaal 150 kg per dag. Daarnaast drinkt een olifant heel wat liters water weg en heeft een plek nodig om te kunnen verblijven. Je kan je dus voorstellen dat het houden van een olifant een behoorlijk prijzige hobby is.

Daarnaast moet je een olifant regelmatig op andere plaatsen laten verblijven omdat ze anders dood gaan van verveling en overal waar een olifant komt, laat hij een ravage achter omdat hij alles opvreet wat los en vast zit qua groen. Je kan je dus voorstellen dat olifanten vastgezet moeten worden aan een ketting, om niet ook de landbouwakkers te vernietigen zoals de rijst- en maisvelden. Roger vertelde dat ze regelmatig met de lokale bevolking in de clinch lagen, omdat één van de olifanten een akker zou hebben vernield. In geval van wilde olifanten, zouden de mensen de olifanten rustig afslachten om deze reden. Samen met het feit dat er nog maar zo weinig jungle over is, is het dus bijna onmogelijk om olifanten los te laten in het wild.

We maakten een rondje over het kamp, waar op dit moment 18 olifanten verbleven, in de leeftijd van anderhalf (baby Jack) tot een jaar of 60 en werden voorgesteld aan "onze" olifanten. Bas kreeg Mèdu toegewezen, een eigenwijze dame van ongeveer 20 jaar en Ash kreeg Maedoulou, een rustige dame van een jaar of 25. Naast "onze" olifanten waren er o.a. dus Baby Jack van anderhalf, Roger van vier, een puberolifant van 19 die de "fucker" werd genoemd (hij had echt een ENORME!) en hij werd gebruikt voor het bevruchten van de dames, een ander mannetje die Must had (een soort agressieve fase waarbij de olifant meer dan 200% testosteron aanmaakt en bijna onhandelbaar is en zeer gevaarlijk), een wat oudere blinde olifantendame, een oudere dame van rond de 60 die vroeger een "wildcatch" was geweest, waarvan de littekens nog zichtbaar waren en een dame die de knuffelolifant van het kamp werd genoemd.

Na de lunch gingen we dan echt ons eerste ritje maken! We zaten samen met het Zwitserse stel in een groepje. We werden op de olifanten geholpen en de eerste commando's werden geleerd. "Hoe!" betekent gaan en "Hau!" betekent stop. Met de stok met een soort ijzeren haak eraan kan je sturen, door aan de kant te duwen die je op wil gaan en "KWE" te roepen. Door de druk (en zeker geen pijn) die je uitoefent op de huid, gaat de olifant de kant op die je wil! Uiteraard moesten we nog een beetje oefenen, maar ze luisterden super goed! En natuurlijk zijn de Mahouts (olifantenrijders) altijd in de buurt om te helpen en bij te sturen. Het eerste ritje ging vooral over de dirtroad en nog niet heel erg op en neer qua hoogte. We liepen door een beekje heen en eindigden in een wat dieper gedeelte, waarbij de olifanten lekker konden badderen. Wat een ervaring! Het gehobbel onder je, het gekraak van bamboe onder de tanden wat doordreunt in je spieren, het gevoel van elke stap die je mee beweegt en het gevoel "controle" te hebben over zo'n groot wezen!

Op de terugweg liepen we langs het stadje waar de hoofdmahout woonde, als deel van de Witte Karan gemeenschap. Deze etnische groep is een van de meerdere uit het gebied in de bergen rond Chiang Mai. Volgens traditie werken zij al eeuwen met olifanten en weten dus als geen ander hoe deze dieren te respecteren en te behandelen. De mensen hier kiezen er voor om nog steeds volgens traditionele manier te leven en zijn hier gelukkig mee. Een grappig weetje, de meisjes die nog geen seksueel contact hebben gehad, dragen witte jurken en meiden die al wel seksueel contact hebben gehad, dragen rode jurken. Bij de Rode Karan gemeenschap is het net andersom.. Dat kan nog best voor awkward situaties zorgen als die elkaar tegen komen!

In hetzelfde dorpje is een aantal jaren geleden een aantal proefdagen geweest voor het schieten van de film RAMBO 4, waardoor er diverse faciliteiten zijn gebouwd, zoals een watervoorraadsysteem. Echter besloot de regisseur later dat dit niet de goede plek was, en is het dorpje dus niet in de film terecht gekomen, maar de faciliteiten bleven en worden nu nog steeds gebouwd!

De volgende dag moesten we eerst een stuk door de bergen lopen om bij de olifanten te komen. De olifanten worden 's nachts namelijk in de bergen gebracht, om daar dus op verschillende plekken te kunnen zijn en zich niet hoeven te vervelen. Ze zitten echter wel aan (lange, 15m) kettingen, zodat ze niet bij de nabijgelegen akkers kunnen komen. Eenmaal bij de olifanten, hop hop er weer bovenop en gaan met die banaan! Deze rit was een stuk hobbeliger dan gisteren en het is bizar hoe deze enorme wezens zich zo gracieus over de smalle bergpaadjes heen kunnen bewegen. Het gaat ze makkelijker af dan ons hoor! Mèdu had er niet zo veel zin in vandaag en bleef bij elke boom staan om haar grote kont er tegen aan te schuren. Maedoulou hobbelde er meestal rustig achteraan, totdat ze haar oog op een lekkere tak liet vallen en met alle macht precies die tak te pakken moest krijgen. Boven op zo'n olifant moet je nog oppassen, want de takken scheren langs je kop! Bij één van de takken ontwijken ging het mis bij Ash, bij het ontwijken maakte ze zo'n gekke beweging dat ze haar knie verdraaide. AUW! Vraag niet hoe, maar het is wel weer een typische Ashley Actie...

Tijdens de lunch maar even flink ingesmeerd met tijgerbalsem en hopen op het beste. Lopen ging gelukkig wel redelijk, alleen de houding waarop je op een olifant zit is minder. Daarom ging Ash tijdens de middagwandeling in plaats van bovenop de olifant, naast de olifant lopen, met een touwtje. DAT IS LEUK! Het is net alsof je een hele grote hond uitlaat. En Maedoulou luistert beter dan Xaan! We liepen naar de rivier waar we de olifanten mochten wassen. Met een emmertje en een borstel gingen we aan de slag. Alleen een beetje jammer dat toen Bas een emmer water over Mèdu heen gooide, Ash daar precies achter stond en de complete emmer water over zich heen kreeg. Dat werd een watergevecht!

Drijfnat liepen we later verder en de olifanten waren nog niet gewassen of ze spoten zichzelf alweer vol met stof en zand. En aangezien wij er naast liepen, kregen ook wij de volle lading. Tja, je moet niet bang zijn om vies te worden als je met olifanten bezig bent.

Na de wandeling maakte we nog een stop op een plek waar ze bezig waren met het bouwen van de foundation. De plek zou gebruikt gaan worden als opvangplek voor de oudere en jongere olifanten die niet hoefden te werken. Bovendien zou deze plek gebruikt gaan worden als educatief centrum waar gasten hetzelfde verhaal konden horen als wat ons was verteld. Roger vertelde dat het echter best lastig was om alles goed en wel van de grond te krijgen, omdat alles afhankelijk was van donaties. Alle ideeën waren welkom. Op zich mogelijkheden genoeg, maar daar moet je wel de tijd insteken, is onze mening. Echter hebben we het idee dat Roger nog al eigenwijs is, en per se alles zelf wil doen in plaats van bijvoorbeeld stagiaires of andere medewerkers de verantwoordelijkheid te geven. Maar hij zal zijn redenen hebben...

De laatste dag was alweer aangebroken. De avond ervoor voelde de knie van Ash wel weer redelijk oke. maar toen ze vandaag opstond was het er niet beter op geworden. Daarom besloot ze om ook vandaag weer lekker te gaan lopen in plaats van erboven op te zitten. Vond ze nog leuker ook. Maedoulou sloot altijd de rij tijdens de wandelingen, dus ook nu weer. Het leuke daarvan is, dat je regelmatig moet wachten omdat de voorgangers ineens op de rem staan om een bosje bamboe te plukken. En op het moment dat Ash dan stil ging staan, liep Maedoulou net zover door dat ze met haar slurf tegen de rug van Ash aanleunde! ZO LEUK! Er werd dan ook regelmatig geknuffeld! Wat zijn olifanten toch fantastische wezens!

Als laatste onderdeel van de tour gingen we bambooraften. Dit hadden we niet helemaal verwacht en eigenlijk waren we een beetje teleurgesteld. We hadden het eerder gedaan en daar was niet veel aan geweest. Dit keer was het ietsje anders. We zaten met z'n tweeën op een raft met een kapitein voorop. Al na een paar meter onderweg, vroeg hij of wij het wilden proberen. Dat wilde Bas natuurlijk wel! Je kan je voorstellen dat het een hilarische gewaarwording is, als Bas met een lange bamboestok een groot bamboevlot probeert te sturen tussen de stroomversnellinkjes, stenen, takken en laaghangende bomen heen probeert te sturen! Maar we zijn slechts een keer of drie vast komen te zitten op een steen, we zijn maar één waterslang tegengekomen, Bas is er maar één keer afgevallen en we hebben het overleefd! Dat was eigenlijk nog best wel heel erg leuk!

Na een lange rit terug naar de stad zijn we weer terug in hetzelfde hostel als waar we een paar weken geleden zaten. Lekker een rustig avondje en morgen vliegen we naar Bangkok. Eigenlijk hebben we helemaal geen zin in deze drukke stinkstad, maar we zitten er maar twee nachten en zullen er het beste van gaan maken. In ieder geval gaan we de Co van Kessel fietstour doen, waarbij we hopelijk wat leuke kanten van Bangkok zullen zien.

xx Bash