Three day Hiking Tour!

De dag dat we opgepikt werden, dachten we dat wij de eerste zouden zijn die de wekker af lieten gaan, omdat we al om 7.15 uur op wilden staan om te douchen en de tas om te pakken. Maar dat bleek niet het geval. Om 5.45u (!) gingen de eerste wekkers al, van James en de andere twee meisjes die bij ons op de kamer lagen. Zij moesten de vroege bus hebben naar Chiang Rai om de bus te pakken naar de grens met Laos voor de Slowboat (iets in die richting gaan wij ook binnenkort doen). Dus vanaf die tijd hebben we niet echt meer lekker kunnen slapen aangezien er nogal om je heen gerommeld wordt in tassen etc. Dus Ash ging rond kwart voor zeven ook maar vast douchen en haren wassen, want we waren niet echt van plan om dat midden in de jungle te moeten doen.

Na een ontbijtje bij het hostel, wat schijnbaar nogal moeilijk was, aangezien het eerst nagevraagd moest worden of het wel kon (de menu's hingen aan de muur...) kregen we uiteindelijk een half uur later eindelijk een gebakken eitje en wat toast. Maar goed dat we wat eerder op waren gestaan, anders hadden we niet eens kunnen ontbijten.. Sjonge jonge.

De taxi, nou ja, pickup truck met een opbouw erop, kwam ons iets over negen ophalen. Prima op tijd. Er zaten al zes andere mensen achterin, twee Duitsers, vader en dochter, twee Fransen, een stelletje, en twee Nederlanders, vrienden. Het zat al gezellig vol achterin en we dachten eigenlijk dat we al compleet waren, maar er kwamen er nog vier bij. Twee Engelsen en twee Fransen, ook stelletjes. Lekker op elkaar gepropt gingen we verder. We stopten bij een Butterfly & Orchid farm. Lekker interessant, maar niet heus. Een klein tuintje afgezet met gaas, waarin een stuk of wat vlinders rondvlogen, waarvan wij niet het idee hadden dat ze zo heel bijzonder waren. De verschillende orchideeën waren best wel heel erg mooi, maar ook die heb je al snel gezien. We verkasten dus al snel richting het restaurant gedeelte waar we aanschoven bij de twee vrienden uit Amsterdam. Leo en Jesper. Super gezellige gasten en we hadden het al snel over de random dingen die je hier in Thailand tegen komt.

Gelukkig gingen we vrij snel verder, dus terug in de pick up truck. Na een stukje rijden, kwamen we bij een local food market. Een zoals zovelen die we inmiddels hebben gezien. Hier werd eten ingekocht voor de komende dagen in het kamp. We liepen even heen en weer en zagen dit keer zelfs levende maden liggen die je voor een leuk prijsje kon kopen. Ash heeft wel een nieuwe chille broek gekocht, dit keer voor een leuker prijsje van 150 baht. Op ons aanraden hebben Leo en Jesper ook een chille broek gekocht en op het nippertje waren ze nog net op tijd om  weer in te stappen voor de volgende stop.

We stopten ergens in de bergen/jungle waar een stel olifanten ons op stonden te wachten. Eerst kregen we een lunch, fried rice in een pakketje van bananenbladeren. Prima te doen. Hierna mochten we op de olifanten klimmen en gingen we een ritje maken. Voor 20 baht kochten we toch maar een zak bananen om te voeren terwijl we bovenop die olifant zaten. Onze olifant had er wel zin in en liep stevig door. Maar die van Leo en Jesper niet, die had er al snel geen zin meer in en liep gewoon niet meer verder. We wilden niet per se met deze olifantentrekking mee, maar het was nu eenmaal onderdeel van het programma. Het is wel een beetje gek, want het loopt heel erg houterig. En door op de rug te tikken, kwam de slurf  naar boven om een banaantje aan te geven die dan HOP zo naar binnen werd gewerkt! En af en toe kwam de slurf uit zich zelf naar boven, en blies warme lucht naar ons toe om een banaantje te vragen, maar dan gaven we de slurf een klein zetje en ging ie weer netjes naar beneden! SUPERLEUK! Halverwege de rit kwamen we langs een klein beekje, waarbij de olifant het water over zichzelf (en dus ook deels over ons) heen spoot en lekker kon afkoelen. We zijn nog steeds een beetje sceptisch over de olifanten hier, maar door het water op verschillende plekken langs de rit, waar ze ook daadwerkelijk de tijd kregen om water over zichzelf heen te spuiten, hadden we het idee dat deze olifanten het nog redelijk goed hadden.

Dat terwijl we een stuk verder op met lopen, nadat we via een klein kooitje via een touw over de rivier waren "gevlogen", een groep toeristen met olifanten tegenkwamen die er een stuk slechter uitzagen! De toeristen gingen leren om op olifanten te rijden, maar de olifanten zagen er lang niet zo goed uit als waar wij het ritje op hadden gemaakt. Een van de olifanten ging letterlijk op zijn billen zitten en leek hiermee te zeggen dat hij er geen zin meer in had. Hij werd hardhandig overeind geholpen, met een soort pikhouweel kreeg hij verschillende tikken op zijn lichaam en zelfs op

zijn hoofd! En dat terwijl hij daarna op zijn knieën moest om de toerist erop te laten klimmen. We kregen er beide niet zo'n goed gevoel bij. Leo en Jesper waren het met ons eens, je voelde dat het niet klopte..

Hierna begon het "echte" trekken. JJ onze tourguide zei dat het "Up, up, up and .. up" was. De groep bestond inmiddels uit twaalf mensen, en al snel was de groep in tweeën gesplitst. Wij liepen samen met Leo, Jesper en de twee Engelsen voorop, terwijl de rest wat verder achterbleef. Al snel hadden we verschillende andere groepen ingehaald. De heuvel ging inderdaad alleen maar omhoog en het duurde niet lang voordat iedereen helemaal bezweet was. Jeetje wat een klim!

Op een gegeven moment kwamen we langs een andere groep, met tourguide, die ergens pauze stonden te houden. De tourguide vroeg waar de onze was, en we zeiden dat we deze al lange tijd geleden waren verloren. Op dat moment hadden we nog geen specifieke afslagen gezien, dus we liepen nog steeds goed.

Een stukje verder, kwamen we ineens dezelfde groep opnieuw tegen. Huh?! We hadden hen al ingehaald...? Dit keer wees de tourguide welke kant we op moesten gaan. JJ was nog nergens te bekennen. Dit pad was een stuk uitdagender. In plaats van een "weg" die alleen maar omhoog ging, werden het nu stenen, grind en zand. Je kon wel merken dat het inderdaad alleen maar omhoog ging, want het uitzicht werd alleen maar beter! We waren inmiddels al zo'n twee uur onderweg en drijfnat van het zweet. Na elk stijl stukje hoopten we dat de hill tribe in zicht kwam, maar helaas duurde dat nog een stukje langer. We kwamen bij het begin van het dorpje, waar we een fantaatje kochten, even wat suikers naar binnen! Toen kwam JJ ineens tevoorschijn. Hij was naar ons op zoek gegaan.

Eigenlijk een beetje vreemd überhaupt al, dat hij het toe liet dat de groep zich splitste.. Maar wellicht omdat er meerdere groepen dezelfde route liepen, dat hij het daarom liet gaan... Hij wilde verder gaan, zonder te wachten op de rest van de groep. Dat vonden we toch wel ver gaan en we kozen ervoor om toch te wachten tot de rest weer bij ons was gevoegd, ook al was het nog maar tien minuutjes lopen tot de bestemming.

Eenmaal in het dorpje liet JJ een trucje zien met een blaadje, als je het takje brak, kon je er bellen mee blazen! Zoals de meeste tourguides, maakte hij "grapjes" die hij waarschijnlijk bij iedere groep maakte. Bijvoorbeeld dat hij na een lang stuk gelopen te hebben, dat hij zich omdraaide en zei dat we de verkeerde route hadden gedaan en terug moesten. HAHA (not). Of dat we nog 2 uur moesten lopen, ow nee, 2 minuten. HAHA (not, again). Even later begon hij naar de kippen te roepen "BBQ ME, BBQ ME!" En niet 1 keer, maar wel 20 keer... Inmiddels waren we er steeds meer van overtuigd dat JJ compleet gestoord was, en onverantwoordelijk.. Waar waren we aan begonnen!? Bas zei dat hij er serieus over nadacht om te stoppen met de tour als het zo door zou gaan, die gast is helemaal gek!

We kwamen in ons kamp. En ze hadden een "normale" wc en zelfs douches! Jippie! Wel alleen koud water, maar dat namen we maar voor lief! Heerlijk even douchen! De slaapzaal bestond letterlijk alleen maar uit bamboe, dunne matrasjes en dikke dekens. Blij dat we onze eigen lakenzak en kussens hadden meegenomen! Zittend op de grond met een paar kaarsjes aan, genoten we van ons diner. Dat ging er wel in na zo'n stuk lopen!

Het gekke is, dat als je na het eten klaar bent, het echt al voelt alsof het 12 uur 's nachts is. Het is pikkedonker om je heen, want ze hebben natuurlijk geen elektriciteit daar boven op de berg en je hoort niets dan insecten, de wind en hier en daar een kip scharrelen. We besloten een kampvuur te maken en het was best gezellig. Leo en Jesper, als echte Amsterdammers, waren super gezellig, net als de Engelsen. De rest van de groep was vrij rustig en zei niet zo veel. Dit deel van de groep ging ook al vrij snel naar bed. Wij hadden het best gezellig, lekker ouwehoeren, biertje erbij, dikke prima! En de biertjes hielpen wel met het lekker slapen die avond, geslapen als een roosje!

De volgende ochtend moesten we al om zeven uur opstaan, om half acht was er koffie en thee en een half uurtje later werd het ontbijt geserveerd. Toast en gebakken omelet met ui en tomaat. Daarna konden we onze spullen pakken en zou de groep gesplitst worden. Een deel van de groep had een tweedaagse toer geboekt en een deel een driedaagse toer. Wij hadden drie dagen, Jesper en Leo twee. Jammer, het was vet gezellig geweest!

We bleven met zijn zessen over, Sarah & Johannes uit Duitsland en Yan & Charlene uit Frankrijk. We moesten even wachten op JJ die de andere helft van de groep moest wegbrengen. Het zou een klein kwartiertje duren. Uiteindelijk werd het ruim anderhalf uur! We hadden net zo goed kunnen uitslapen in plaats van zo vroeg op te staan, want we gingen uiteindelijk pas om half 11 lopen!

Deze tweede dag was heel anders dan de eerste dag. We liepen veel meer in de jungle. De weg ging niet meer Up, up, up en up, maar ook down en over de rivier, over stenen, langs de oever en door het woud! Super vet en je had helemaal niet door dat je lang aan het lopen was! Behalve Bas dan, want die had de grote tas met alle spullen al de hele tijd op zijn rug.. Na een tijdje bood Ash aan om de tas te dragen, en Bas twijfelde.. Tja, graag of niet.. Toch maar wel! Ash begreep al snel wat Bas bedoelde. Niet alleen is het gewicht op je rug een stuk zwaarder met lopen, vooral het gewicht als je naar beneden stapt, zorgt ervoor dat je je balans op een hele andere manier moet zoeken! Vooral je benen hebben het een stuk zwaarder om de soms behoorlijk grote stappen op een fatsoenlijke manier naar beneden te zetten.

Het leek erop dat JJ het had opgemerkt dat zijn gedrag van de dag ervoor niet werd gewaardeerd. Hij was wat serieuzer, oplettender en vooral minder stomme grapjes. Dat was wel een opluchting. Hij vertelde verschillende dingen over de jungle en liet op een gegeven moment een cicade zien, (weet je nog, van de eerdere verhalen o.a. in Khoa  Lak, de beesten die zo veel lawaai maken) Hij had een exemplaar van ongeveer vier cm groot, wat volgens hem nog een baby was. En zo'n beestje klinkt echt als een alarm! Wat een takkeherrie!

Na een flinke (hele gave) wandeling kwamen we bij een waterval. Hier konden we zwemmen en een "gratis massage" krijgen. Het water was echt ijskoud! Maar als je daar eenmaal doorheen bent, super lekker! Voordeel is dat je weer lekker fris bent als je verder gaat! We kregen een pakketje met noodles, opnieuw verpakt in bananenbladeren, die we aten met de zelfgemaakte stokjes waar JJ druk mee bezig was toen wij aan het zwemmen waren. Even later kwam er een ander klein groepje bij. Het was dezelfde groep als die we de dag ervoor tot twee keer toe tegen waren gekomen op de weg naar boven op de berg! Hier zat ook een Nederlander tussen en hij vertelde dat wij eigenlijk een verkeerde route hadden genomen op dat stuk. Zij hadden een klein stijl paadje omhoog genomen, terwijl wij de weg hadden gevolgd. Het stijle stuk was sneller geweest, waardoor ze dus eerder op dat punt waren waar we ze later tegen kwamen. AHA! Mystery finally solved!

Op een gegeven moment moesten we een rivier oversteken, via een omgevallen boomstam, grote stenen en redelijke stappen. Sarah gleed weg over één van de stenen en schaafde haar knie en enkel open. Daar schoot Dokter Bas te hulp! Met het EHBO setje werd de wond zorgvuldig ontsmet met een alcoholdoekje en vervolgens afgedekt met een steriel gaasje. klein detail, er zat geen leukoplast in het setje! Dus wel gaasjes, maar niks om het mee vast te maken... Gelukkig had JJ iets daarvan bij zich en kon Sarah er weer tegenaan! We gingen verder en kwamen even later bij een andere waterval. Deze watervallen hier zijn een stuk indrukwekkender dan die we eerder zelf hadden ontdekt! En het lopen was zoveel leuker en beter dan gisteren!

Bij de laatste waterval was het niet echt mogelijk om te zwemmen, want het was nogal ondiep. Maar dat wilde niet zeggen dat je geen massage kon krijgen! Dus Bas ging als eerste het water in. Nog geen vijf minuten later was die ene rustige waterval crowded met mensen! Allerlei tourgroepen kwamen hier dus langs en het duurde niet lang voordat het watertje van de waterval leek op een golfslagbad in Centerparcs, zo druk dat het was. Gelukkig gingen we vrij snel weer verder.

Een stukje verder waren we aangekomen bij het kamp voor die dag. Het was inmiddels over vieren! Een beetje jammer dat de douche hier bestond uit een grote emmer met water met een bakje erin, waarmee je jezelf kon overgieten. Aangezien je dezelfde bak met water gebruikte om het gat in de grond door te spoelen, vonden we het niet zo'n heel fris idee om hier te gaan "douchen". Het eten was opnieuw prima en de rest van de avond hebben we een potje kaarten gespeeld. We hadden al snel vriendjes gemaakt met de huiskat en de twee honden die daar rondliepen. Vooral toen we een zak chips open trokken, was de kat zo aanhankelijk dat hij de  chipjes zo uit je hand probeerde te graaien! Dat het een echte junglekat was, bleek een poosje later, toen we werden lastig gevallen door een soort grote sprinkhaan die over de tafel sprong. De kat sprong ook op de tafel en had binnen drie seconden de sprinkhaan te pakken en zat hem heerlijk op te smikkelen! Onze eigen Killercat! 

We gingen dit keer wat eerder naar bed. Ten eerste omdat we behoorlijk afgepeigerd waren na de lange dag en ten tweede omdat we niet erg spraakzaam waren met zijn allen.

De volgende dag hoefden we gelukkig niet zo heel vroeg op te staan en kregen we toast met twee gebakken eitjes. Vandaag hoefden we een stuk minder ver te lopen en kwamen we al na een klein uurtje bij het raften. JOEPIE! Dat was leuk! Na een poosje stapten we over op een bamboovlot. Dat ging een stuk rustiger, zeg maar gerust, sloom! Je zit met je billen plat op het vlot, wat minimaal tien centimeter onder water staat, dus voor zo ver je nog niet nat was van het raften, werd je dat nu wel van het zitten.

Bij het volgende stoppunt kregen we lunch. Opnieuw een soort noodles. Lekker! En we konden prima douchen. De zeepjes die we tot nu toe over hadden gehad in de hostels en hotels waar we verbleven, kwamen op dit soort plekken goed van pas! Een beetje jammer dat we na de lunch geen programma meer hadden en moesten wachten op een andere groep voor we terug gingen naar Chiang Mai. Uiteindelijk hebben we bijna drie uur moeten wachten! Gelukkig hadden we een pack kaarten bij ons en zijn we weer verder gegaan met de wedstrijd die de avond er voor was begonnen!

Na een tijdje kwam JJ naar ons toe en leerde ons een nieuw spelletje. Erg simpel, maar toch een beetje lastig. Iedereen sloeg twee keer met zijn handen op de tafel, daarna twee keer klappen. Degene die begint is nummer 1, en degene links van hem 2, dan 3, enz. Op het ritme zeg je, 1, 1, 5, 5, (of een ander nummer) dan zegt nummer vijf: 5, 5, 3, 3, enz. Als je het fout doet, dan ben jij de verliezer en begin jij als nummer 1, en begint het weer opnieuw. Na een paar keer proberen, pakte JJ wat houtskool en elke keer als iemand verloor, kreeg hij een streep op zijn of haar gezicht. Uiteindelijk was JJ de grote verliezer, waarbij zijn hele gezicht vol zat en zelfs zijn nek er aan moest geloven, terwijl Ash de grote winnaar was en helemaal schoon bleef! Super grappig spelletje! (perfect drinkspel haha!)

Eindelijk konden we in de pick up truck stappen en begon de rit naar huis. We waren rond half twaalf klaar met het programma en rond half vijf eindelijk terug in het hostel. Daar hebben we eerst maar even alle kleren gewassen, wat wel nodig was na drie dagen jungle. Daarna voegden we ons al snel bij een groep jongens. Drie Engelsen, een Schot en een Nederlander, die elkaar allemaal onderweg hadden ontmoet. Samen met deze groep zijn we lekker gaan eten bij een of ander Japans restaurant waar we prima hebben gegeten voor 1050 baht, iets meer dan 25 euro, met 7 man!

Nu is het voor ons tijd om lekker naar bed te gaan. Morgen slapen we uit, gaan een massage nemen en rijden naar Chiang Rai waar we op zoek gaan naar een hotel of hosteltje met zwembad. Dat hebben we wel verdiend!!

xx Bash